Μιανού γαϊδάρου δώσανε δικαίωμα να ψηφίσει
Και να τουσ πει ποιον ήθελε για να τον έχει αφέντη
Μ' αυτόσ πιωμένοσ μια ζωή του στάβλου το αψέντι
Δεν έβλεπε πωσ άρχοντεσ τον είχαν καβαλήσει

Πωσ θα γλιτώσει φόρτωμα και πλάκωμα και ξύλο
Του είπανε και δάγκωσε το πονηρό αγκίστρι
Μα πιο βαθιά θα του 'χωναν μαστίγιο και καπίστρι
Αν πίστευε τον άρχοντα ότι τον είχε φίλο

Και γκάριξε και έριξε στ' αφεντικό το βόλι
Μα τι θα του ξημέρωνε δεν είχε δει ο καημένοσ
Τουσ πίστεψε αλίμονο κι είναι διπλά ζεμένοσ
Σαν κάλπη που 'ναι κάλπικη είν' η ζωή του όλη