Seni sevmek için ne kadar sebep varsa içimde...
İşte, seni sevmemek için de öyle
Seni sevmek için ne kadar söz varsa dilimde,
Seni yermek için,
Sana ermek için
Yok işte,

Bir yalan uyduruyorum ben kendimce,
Kendime umutsuzluk,
Sana umut,
Yollarıma çaresizlik düşmüş eşkıya,
Ben sana zehir zemberek bir suskunluğum,
Ben sana gözlerinden vurulmuşum
Sana açılan Kapıların üzerime kapanan sesinde,
Ben seni değil Kendimi unutmuşum
Yaralarımın kanayan damarlarına,
Uykusuz gecelerimden kör sokaklar sürmüşüm
Ne mutlu bana...
Ne mutlu,
En çok bir yıldız kayıyor biliyor musun?
Bir dilek tutuyorum işte,
Ellerin oluyor... Tutunuyorum sana.
Soluksuz bir sokak lambası altında,
Şubat'a müebbet gözlerini sunuyorum sana
Anlasana.

Seni Sevmek için ne kadar sebep varsa
İşte o kadar yalan uyduruyorum kendime,
O kadar yalan... Kime ne...

Kendime yalanlarla tutunuyorsam kime ne?
Kendimi sende unutuyorsam kime ne?
Sende susuyor sende konuşuyorsam
Sende uyuyup sende uyanıyorsam,
Vuruyorsam talan olan umudun mahzeninde kendimi,
Kime ne,
Kime ne kendimi kanatıyorsam senin düşünde,
Yalan ya da gerçek,
Sen sakın gecesiz uykularımda üşüme!
Ben üşüyorsam kime ne.