Yaban
ve asi
dağlara dağılan taylar gibi.
ve yangın
gençliğinin alazında ışıltılı bıçaklar gibi.
Adana'da yollara dizilmiş garlarda,
çığlık çığlığa peronlarda
çocuklar gibiydi gözleri.

Adı Nevin,
ayaz içer, rüzgâr giyerdi geceleyin...
O, kanadı kırık bir kuştu,
beyaza vurulmuştu
kimseler görmedi bir başka renk sevdiğini.
Kimseler Görmedi kimseler kirlendiğini...
Adı Nevin,
hüzün kokar ve korkardı geceleyin...

Kendini martılarla bir tutma derdim senin kanatların yok. düşersin,
yorulursun, beni koyup koyup gitme ne olursun!

O, kanadı kırık bir kuştu,
gülümserken vurulmuştu.
Kimseler görmedi uçtuğunu.
Kimselergörmedi, kimseler kirlendiğini...
Adı Nevin,
özlem tüter ve ç(ağlardı) geceleyin.

Işığın diyordu: Kırılıp düştüğü yerlerden geliyorum karanlık kördü ve acımasız...
Ellerimle kırdım bende kalan kanatlarımı kanatlarımı kanatmaktan geliyorum...
O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı.
Sonra da çift çıkardık kar yağardı, biz dinlemez, çıkardık!
O kentte bütün sokaklar biz yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı,
insanlar dar yapılmıştı, çıkardık!
Kar durmazdı, üşüşürdü saçlarına ve hep bir şeylere ağlardı o karlı havalarda...
Avurtlarına çarpan kar taneleri, gözyaşlarının sıcaklığına çarpıp çarpıp erirdi...
Erirdi...
Biz yan yana, yana yana... Yana yana!
O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı,
ben yürüsem bütün yollar ona çıkardı...

Gitti... Kanatları yüreğimdeydi.
Kalan, elimde minyatür bir kuş şimdi.
Yitirdim o aşkın kimliğini
hükümsüzdür...
Adı Nevin,
ihaneti tutuşturduk bir sabahleyin!

Kirli martılarla bir tutma derdim senin kanatların yok düşersin
Adı Nevin,
Beni koyup koyup gitme ne olursun gitme
Adı Nevin,
Hüzün kokar ve korkardı geceleyin
Adı Nevin,
İhaneti tutuşturduk bir sabahleyin