Sensin bu gönlümün yönü mekânı
Bende ar olmazdı sen olmasaydın
Ak nergisler sana aksın dağlarda
Balda sır olmazdı sen olmasaydın

Dağlardaki güneş doğmaz âleme
Buluttaki yağmur yağmaz âleme
Gönlümdeki güzel sığmaz âleme
Dünya dar olmazdı sen olmasaydın

Suru sırdan derler suyuma benim
El eyleyen çıkar toyuma benim
Elde güzel çokmuş neyime benim
Gözüm kör olmazdı sen olmasaydın

Kuşlar yuvasından uçar mıydı ki
Bulutlar yağmurdan kaçar mıydı ki
Yaylada çiçekler açar mıydı ki
Dağlar kar olmazdı sen olmasaydın

Dostlarım el oldu senin uğruna
Gözlerim sel oldu senin uğruna
Sefaî'yim del oldu senin uğruna
Gurbet zor olmazdı sen olmasaydın

Dağlardaki güneş sormaz aleme
Buluttaki yağmur yağmaz aleme
Gönlümdeki güzel sığmaz aleme
Dünyada bulmazdı sen olmasaydın



Lokman naçar kaldı nasıl yaradır
Neşter atsan kabukları sökülmez
Kim ne bilsin bu bir bahtı karadır
El zanneder gözyaşı var dökülmez

Yazgımız yazılmış dert ile gama
Ne yer çeker oldu ne taşır sema
Su olsan bir desti bulurdum ama
Aslı çelik kırılır da bükülmez

Sefaî'yem özü hilal olmalı
Ar edende yüzü al al olmalı
Sevdiğim yar bana helal olmalı
Diz kırıp da her sofraya çökülmez