ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਕਿ ਏ ਲਾਲ ਮੇਰਾ
ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਕਿ ਏ ਲਾਲ ਮੇਰਾ
ਮਾਂ ਪਯੋ ਦਾ ਨਾਮ ਚਮਕਾਏ ਗਾ
ਪ੍ਰਤਾਪ ਸ਼ਿਵਾਜੀ ਵਾਂਗੂ ਕਿ ਏ ਭਾਰਤ ਵੀਰ ਕਹਾਏਗਾ

ਏ ਮੁੰਡਾ ਨੀਰਾ ਸ਼ਨੀਚਰੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਪਵਾੜੇ ਪਾਏਗਾ
ਔਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂ ਛੇੜੇ ਗਾ ਪਾਈਏ ਦਾ ਸਿਰ ਪੜਵਾਏਗਾ ਗਾ

ਧਨ ਦੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਜਿੰਦਰਾ ਸੁ
ਧਨ ਦੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਜਿੰਦਰਾ ਸੁ
ਯਾ ਪੈਸੇ ਵੀ ਕੁਛ ਖੱਟੇ ਗਾ
ਧਨ ਕਿਧਰੋ ਕਿਧਰੋਂ ਔਣਾ ਐ ਕਿ ਸੋਨਾ ਵੇਚੇ ਵੱਟੇ ਗਾ

ਮਾਈ ਤੂ ਧਨ ਬਾਰੇ ਪੁਛੇਯਾ ਹੈ
ਹਾ ਪੰਡਿਤ ਜੀ
ਪਰ ਪਤਰੀ ਕੁਜ ਐਦਾਂ ਦਸਦੀ ਹੈ
ਕਿ ਦੱਸਦੀ ਐ ਪੰਡਿਤ ਜੀ
ਏ ਘਰ ਦੇ ਪਾਂਡੇ ਵੇਚੇ ਗਾ ਦਾਰੂ ਦੀ ਬੋਤਲ ਵੱਟੇ ਗਾ
ਪਰਦੇਸਾ ਦਾ ਧਨ ਲਿਖੇਯਾ ਹੈ ਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਫੀਤੇ ਕੱਟੇ ਗਾ

ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਕੁਜ ਰਾਏ ਪੋਂ ਦਾ ਰਾਹ ਦਸੋ, ਕਿ ਕਰਾ
ਅੱਛਾ ਬੀਬੀ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਤੂੰ ਕਹਿਣੀ ਐ
ਓਏ ਭਟਕੇ ਹੋਏ ਜਵਾਨੋ ਏ ਕਿ ਫਾੜਲੇ ਚਾਲੇ ਹੋਸ਼ ਕਰੋ
ਓਏ ਭਟਕੇ ਹੋਏ ਜਵਾਨੋ ਏ ਕਿ ਫਾੜਲੇ ਚਾਲੇ ਹੋਸ਼ ਕਰੋ
ਚਾਨ ਤੀਕਰ ਵ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ਨੇ ਅੱਜ ਦੁਨਿਯਾ ਵਾਲੇ ਹੋਸ਼ ਕਰੋ
ਸੌਹ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਤੇ ਖਾ ਕੇ ਤੇ ਬਸ ਿਹ੍ਨਾ ਹੀ ਅੱਜ ਕਿਹਨਾ ਐ
ਨਾ ਰੋਲੋ ਦੀਪ ਜਵਾਨੀ ਨੂ ਏ ਭਾਰਤ ਮਾਂ ਦਾ ਗੇਹਨਾ ਐ
ਏ ਭਾਰਤ ਮਾਂ ਦਾ ਗੇਹਨਾ ਐ
ਏ ਭਾਰਤ ਮਾਂ ਦਾ ਗੇਹਨਾ ਐ