Je nam me mee naar een huis vol geuren
Ik hoorde Bach achter hoge deuren
Een kat lag te slapen op de trap
Een blonde vrouw kwam naast ons lopen
Deed een blauwe kamer open
Vond het leven maar een flauwe grap
En jij begon Chopin te spelen
De trage en de snelle delen
Hevig en dan weer onderkoeld
Ik zag je dunne lippen beven
De liefde die je niet kon geven
Ik weet dat ik haar aan me heb gevoeld

Ik mocht niet naar je handen kijken
Moest aan je vingerspel bezwijken
Voordat je het aan het mijne deed
Je wilde als jezelf stralen
En tegelijk de schuld betalen
Aan mijn verworpen hartenkreet
Je streelde Schubert uit de toetsen
Raakte mijn zwakte onverhoeds
Met hoe hij weemoed had bedoeld
Ik zag je dunne lippen beven
De liefde die je niet kon geven
Ik weet dat ik haar aan me heb gevoeld

Jij was gesloopt en ik verslagen
Voorbij het wederzijds behagen
Liepen we terug naar het café
De stad was leeg als nooit tevoren
Je kon de stilte bijna horen
Het onverwoorde nee
Je drong je aarzelend in mijn armen
Een laatste poging te verwarmen
Wat voor altijd was bekoeld
Ik zag je dunne lippen beven
De liefde die je niet kon geven
Ik weet dat ik haar aan me heb gevoeld