De avond valt de vogel zwijgt
Rood in de lucht
De gangdeur piept die lichte stap
Vertrouwd gerucht
En je komt weer binnen zoals toen die keer
Door leugens uit de kroeg misleidt
En het lijkt niet werkelijk maar ik wil het weer
Voor altijd
En alsof mijn kop niet barstte
Mijn drift niet brulde mijn haat niet stonk
Alsof je hart niet huilde je vuur niet doofde
Je moed niet zonk
Zo staan we zwijgend in het schemerlicht
Voor even van de wrok bevrijd
Door de jaren aan elkaar gehecht
Voor altijd
Het donker zoemt ik voel je hooi
Ik ruik dat je blijft
Ik groei in je hand bloei in je mond
Ik sterf in je lijf
En ook al weet hier straks geen hond meer van
Het hoge woord de diepe gloed ten spijt
Toch zijn we ooit eens bij elkaar geweest
Voor altijd