De zon hing al laag de schaduwen vielen lang ik kwam van achter de
Heuvels naar de stad van drank en zang maar ze zongen niet meer ze
Liepen gebogen naar huis lieten het donker over over aan het gespuis

Daar kwam een bleke schim verweerd tot op het bot een blik van woeste hoop
In de ogen van het lot

'Hé hé kleine man wat zoek je hier zo laat hé hé ben je niet bang
Voor de afgrond van de straat'
'Nee nee ik zoek niet meer loop alleen maar rond en waar moet ik bang
Voor zijn steeds dichter bij de grond'

In de tent van de maan was het feest nog aan de gang in het been gebeten
Door het beest van de levensdrang ik zag de sterren glanzen dansen in de
Vlucht maar eenmaal buiten bleek het heelal alleen maar lucht

Daar stond die bleke schim geleund tegen een muur de in de tijd verdwaalde
Geest van het allereerste uur

'Hé hé kleine man wat zoek je hier zo laat hé hé ben je niet bang
Voor de afgrond van de straat'
'Nee nee ik zoek niet meer loop alleen maar rond en waar moet ik bang
Voor zijn steeds dichter bij de grond'

Waar ze vandaan kwam lopen heb ik niet gezien ze was zo licht en open en
Hongerig bovendien we werden meegenomen door meer dan het genot 'je
Kunt niet blijven' zei ze 'anders gaat 't weer kapot'

Daar zat die bleke schim verkleumd in een portiek het laatste woord in
Vlees en bloed van leegte en paniek

'Hé hé kleine man wat zoek je hier zo laat hé hé ben je niet bang
Voor de afgrond van de straat'
'Nee nee ik zoek niet meer loop alleen maar rond en waar moet ik bang
Voor zijn steeds dichter bij de grond