De Polen, de Polen, ja, die kennen we hier goed
De Polen, die uit hun holen komen
Als je ze vriendelijk groet
's Morgens vroeg gaan ze in stilte staan bidden
Met een gebedenboek in hun hand
En daarna op pad in hun gammele bak
Naar het goud van het Avondland

Ze trekken de bieten uit de modder
Halen de muren neer
Ze kijken niet op een fluim of een klodder
En morgen zijn ze er weer
De Polen, de Polen met hun trouw, hun trots en hun eer

De Polen, de Polen, wij hier houden ervan
De Polen met in hun ogen verscholen
Het lot van de Poolse man
Hij die van huis en haard is verdreven
Naar een vlakte van regen en wind
Om met zijn geslagen hondenleven
Te hunkeren naar vrouw en kind

Ze ruimen het puin uit de vervallen krotten
Schilderen ons vergulde paleis
Spuiten het vuil uit de varkenskotten
De stront van het paradijs
De Polen, de Polen, ze betalen voor ons de prijs

De Polen, de Polen, wij hier hebben ze graag
De Polen met hun verholen woede nog steeds
Om die Russische plaag
Toen ze dag en nacht hun mond moesten houden
Van die grauwe maffia
Hun vrienden niet eens meer konden vertrouwen
En verlangden naar Amerika

Ze laten onze tomaten groeien
De regels doen er niet toe
Ze zorgen ervoor dat hij vrolijk blijft loeien
Onze heilige welvaartskoe
De Polen, de Polen, die Polen worden niet moe

De Polen, de Polen, ze hebben hun melancholie
De Polen met hun vervlogen dromen
Van grootsheid en poëzie
Maar 's zomers komen hun lachende vrouwen
Met de kinderen hier op het terrein
En dan zie je hoe zachtaardig en vol vertrouwen
Die rauwe Polen zijn

Ze bakken hun vis in gevonden pannen
Gooien wodka over de friet
Zingen als gelouterde moddermannen
Een oud soldatenlied
Over god die gevoelloos de wereld laat lopen
Door een doolhof van schande en schijn
En die lacht om ons streven naar een beter leven
En de niet te genezen pijn van de Polen,
De Polen, van de Polen die we allemaal zijn