Νέα υόρκη και να παίζω στην αστόρια
Κι είναι χάρτησ η πλατεία ελληνικόσ
Έξω η πόλη εφιάλτησ κι η βλεννόρροια
Μα εδώ μέσα η ελλάδα γενικώσ
Ένασ χώροσ από πρόσωπα και φώτα
Που όλα κρύβονται με μάσκαρα και ρουζ
Κάπου έξω είναι ο φόβοσ που χαράζει
Τα όνειρά τουσ στησ ταφόπετρασ τα μπλουζ

Με τα σήματα κινδύνου αναμμένα
Με το χάρλεμ που ολοένα αιμορραγεί
Γριά μάνα πού τηνε πασ τη λάμπα
Κάθε σεντσ δυο κερδισμένοι δυο νεκροί
Κι εκεί που ο έρωτασ φωνάζει απελπισμένοσ
Θα σου πω τη μοναξιά μου μ’ ένα τανγκό
Η ελλάδα στην αστόρια τραγουδάει
Φορτωμένη με καδένεσ και στυλό

Τούτα μόνο είναι τα νέα μου και μαζί τουσ
Το τραγούδι μου τελειώνει κάπου εδώ