ขี่บนเมืองนิวออร์ลีนส์
รถไฟอิลลินอยส์เซ็นทรัล วันจันทร์ตอนเช้า
สิบห้าตู้และสิบห้าผู้โดยสารที่ไม่สงบ
สามคนขับรถไฟและยี่สิบห้ากระสอบจดหมาย

ตลอดการเดินทางไปทางใต้
รถไฟออกจากแคนคาคี
และไหลผ่านบ้านเรือน ฟาร์ม และทุ่งนา
ผ่านรถไฟที่ไม่มีชื่อ
และสนามรถไฟเต็มไปด้วยชายผิวดำสูงวัย
และสุสานของรถยนต์ที่เป็นสนิม

สวัสดีตอนเช้า, อเมริกา
คุณเป็นอย่างไรบ้าง?
บอกว่าคุณไม่รู้จักฉันเหรอ? ฉันเป็นลูกพื้นเมืองของคุณ
ฉันคือรถไฟที่เรียกว่าเมืองนิวออร์ลีนส์
และฉันจะหายไปห้าร้อยไมล์เมื่อวันจบลง

เล่นไพ่กับชายแก่ในตู้รถไฟ
เพนนีต่อคะแนนไม่มีใครเก็บคะแนน
ส่งถุงกระดาษที่มีขวดอยู่ข้างใน
รู้สึกถึงล้อที่สั่นอยู่ใต้พื้น

และบุตรชายของพนักงานพอร์เตอร์พูลแมน
และบุตรชายของวิศวกร
ขี่พรมวิเศษที่ทำจากเหล็กของพ่อ
แม่ที่ลูกน้อยหลับใหล
กำลังโยกไปมาตามจังหวะที่อ่อนโยน
และจังหวะของรางรถไฟคือสิ่งที่พวกเขารู้สึก

สวัสดีตอนเช้า, อเมริกา
คุณเป็นอย่างไรบ้าง?
บอกว่าคุณไม่รู้จักฉันเหรอ? ฉันเป็นลูกพื้นเมืองของคุณ
ฉันคือรถไฟที่เรียกว่าเมืองนิวออร์ลีนส์
ฉันจะหายไปห้าร้อยไมล์เมื่อวันจบลง

กลางคืนบนเมืองนิวออร์ลีนส์
เปลี่ยนตู้ในเมมฟิส, เทนเนสซี
กลางทางกลับบ้าน, เราจะถึงที่นั่นในตอนเช้า
ผ่านความมืดของมิสซิสซิปปี้
กำลังไหลลงสู่ทะเล

แต่เมืองและผู้คนทั้งหมดดูเหมือน
จะจางหายไปในฝันร้าย
และรางเหล็กยังไม่ได้ยินข่าว
ผู้ควบคุมร้องเพลงของเขาอีกครั้ง
ผู้โดยสารกรุณางด
รถไฟนี้มีบลูส์รถไฟที่กำลังจะหายไป

สวัสดีตอนเช้า, อเมริกา
คุณเป็นอย่างไรบ้าง?
บอกว่าคุณไม่รู้จักฉันเหรอ? ฉันเป็นลูกพื้นเมืองของคุณ
ฉันคือรถไฟที่เรียกว่าเมืองนิวออร์ลีนส์
ฉันจะหายไปห้าร้อยไมล์เมื่อวันจบลง

VIEW ORIGINAL LYRICS