โอ้ ตอนที่เราเจอกัน
คุณคิดว่าฉันอาจจะเปลี่ยนได้
ฉันเตือนคุณแล้ว ที่รัก ฉันดูไม่บ้า
แต่ฉันบ้าและฉันใส่สร้อยทองเล็กๆ
นั่นไม่ใช่ทองจริง ฉันบอกคุณแล้วว่ามันปลอม
ฉันใช้เงินที่อื่น กับสิ่งต่างๆ
ที่มาในถุงพลาสติกเล็กๆ
และมันหายไปในคืนเดียวกัน
คืนเดียวกัน

ฉันไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
มันไม่หรูหราแน่นอน ฉันทำให้ทุกอย่างหลวมๆ
ฉันไม่ใช่คนแพ้พังค์ร็อคธรรมดา
ใช่ ฉันเป็นคนดุร้าย ฉันเจ๋งจริงๆ

ฉันพยายามเตือนคุณแล้ว ฉันหลวม

ฉันพยายามเตือนคุณแล้วว่าฉันแย่และฉันหลวม
ฉันหลวมกว่าผลไม้ที่ห้อยต่ำ
และฉันไม่ไปงานปาร์ตี้ที่คนแต่งตัวสวย
ฉันไปงานเพื่อทำลายทุกอย่าง
ฉันเตือนคุณแล้ว ที่รัก นั่นไม่ใช่น้ำผลไม้ในถ้วยของฉัน
มันคือพรอเมทาซีนและเซเว่นอัพนิดหน่อย
ฉันพยายามเตือนคุณแล้วว่าฉันแย่และฉันหลวม
ฉันหลวมกว่าผลไม้ที่ห้อยต่ำ

ฉันไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
มันไม่หรูหราแน่นอน แต่ฉันทำให้ทุกอย่างหลวมๆ
ฉันไม่ใช่คนแพ้พังค์ร็อคธรรมดา
ใช่ ฉันเป็นคนดุร้าย ฉันเจ๋งจริงๆ

ฉันหลวม
ฉันบอกว่าฉันหลวม ที่รัก
วู้

ฉันเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
เมื่อฉันตื่นขึ้น ต้องแขวนผ้าปูที่นอนของฉัน
เทเบียร์และเดินออกไปพร้อมกับรองเท้าบนเท้าของฉัน
และฉันไม่ต้องการให้ใครบอกฉันว่าจะแต่งตัวยังไง
ฉันมองในกระจกแล้วพูดว่า "ชาย คุณเจ๋งที่สุด"
และฉันขอโทษ ที่รัก แต่ฉันต้องสารภาพ
ไม่สนใจคุณเลย ฉันไม่แคร์จริงๆ

ฉันไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
มันไม่หรูหราแน่นอน แต่ฉันทำให้ทุกอย่างหลวมๆ
ฉันไม่ใช่คนแพ้พังค์ร็อคธรรมดา
ใช่ ฉันเป็นคนดุร้าย ฉันเจ๋งจริงๆ

ฉันเจ๋งจริงๆ
และที่สำคัญที่สุด
ฉันหลวม

VIEW ORIGINAL LYRICS