ฉันขึ้นแท็กซี่มุ่งหน้าไปปารีส
พิกาล ฉันหิว
บูเลอวาร์ดคลิชี ฉันมองหาสถานที่ที่เหมาะในยามค่ำคืน
แสงสีแดง หัวใจที่เต้นแรง ฉันรู้สึกเหมือนสัตว์
เขตที่สิบแปด ฉันติดกับดักบนถนน
ในเรื่องอื้อฉาว
จุดที่ไม่มีทางกลับและโสเภณีรอบๆ
ฉันมองหาการให้อภัย
ดีวาน คาร์เมน แมชชีน
ไม่สำคัญ ฉันมองหาเสียง

แต่พิกาลกลับมาอย่างรวดเร็วตามจังหวะหัวใจของฉัน
พิกาลกลับมาอย่างรวดเร็วตามจังหวะหัวใจของฉัน

แสงสว่าง ความร้อน เหงื่อ ความปรารถนาที่ผ่านไป
และมันผลักดัน และมันเคลื่อนไหว คิวที่บาร์ ฉันเบื่อ
แสงวาบที่เปราะบาง ลบอนาคต ทิ้งร่องรอยของคุณ
กัดอย่างกะทันหัน กลับไปที่ทางเท้าฝั่งตรงข้าม

แต่พิกาลกลับมาอย่างรวดเร็วตามจังหวะหัวใจของฉัน
แต่พิกาลกลับมาอย่างรวดเร็วตามจังหวะหัวใจของฉัน

แต่พิกาลกลับมาอย่างรวดเร็วตามจังหวะหัวใจของฉัน
แต่พิกาลกลับมาอย่างรวดเร็วตามจังหวะหัวใจของฉัน

ฉันคลั่งไคล้ผู้หญิง คลั่งไคล้ความเจ็บปวด คลั่งไคล้พิกาล
ฉันคลั่งไคล้ผู้หญิง คลั่งไคล้ความเจ็บปวด คลั่งไคล้พิกาล
ฉันเหวี่ยงศอกของฉันในจังหวะที่บ้าคลั่ง
ในที่สุดฉันก็ถึงที่นั่น มันคือความสุขทางสมอง
ร่างกายนับร้อยในงานเลี้ยงดนตรี
ไม่มีความฝัน ไม่มีข้อความ มีเพียงเสียงและภาพ

ดังนั้นไม่มีอะไร ไม่มีอะไรจะสนใจ ฉันกลับไปในฝูงชน
ในคลื่น พิกาล
ไม่ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรจะสนใจ ฉันกลับไปในฝูงชน
ในคลื่น พิกาล
ไม่ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรจะสนใจ ฉันกลับไปในฝูงชน
ในคลื่น พิกาล
ไม่ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรจะสนใจ ฉันกลับไปในฝูงชน
ในคลื่น

VIEW ORIGINAL LYRICS