ฉันเคยเห็นต้นไม้
ในใจกลางพายุ
ในท้องฟ้าที่ใสที่สุด
ฉันเคยเห็นพวกมันหายใจ
ฉันเคยเห็นพวกมันล้ม
ฉันเคยเห็นพวกมันบิน

สายลมอ่อนโยนที่พัดผ่านยอดของพวกมัน
ไหลมาจากพายุที่ทำให้พวกมันล้มลง
โอ้ ขอให้เราสู้
และขอให้เราเต้นรำ
และขอให้เราพบความกลมกลืน
เหมือนลมและต้นไม้

ฉันเคยเห็นทะเล
ให้บ้านแก่ผู้คน
และจมน้ำพวกเขาด้วย
ฉันเคยเห็นเธอนำ
ผู้คนกลับสู่ฝั่ง
เพื่อเริ่มต้นใหม่

แต่มันไม่นานก่อนที่
ความปรารถนาเก่าจะลุกขึ้นมา
คืนที่ถูกอุ้มชู
เสียงเรียกของไซเรน
ขอให้ฉันกลับมาหาเธอเสมอ
เหมือนกะลาสีเรือกลับสู่ทะเล

วันหนึ่งฉันล้มลง
และข้อมือหัก
นอนนิ่งบนพื้น
มดกำลังขนกิ่งไม้เล็กๆ
ผ่านมือที่นิ่งของฉัน
เด็กๆ รอบๆ กำลังเยาะเย้ยฉัน
แต่ฉันไม่ได้ยินเสียง
แล้วเมื่อพวกเขาเริ่มเตะหลังของฉัน
ฉันจมลงในทราย

ลึกลงไป จมลึกลงไป
จนฉันเป็นส่วนหนึ่งของทุกสิ่ง
และในเม็ดทราย เห็นความสงบในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
และเห็นเธออยู่ตรงหน้าฉัน
ฝุ่นศักดิ์สิทธิ์ไร้รูปร่าง ส่องแสงและความไว้วางใจ
ปกป้องทุกอันตรายในเงา
แล้วในหยดเลือด
เห็นสงครามที่ต่อสู้เพื่อความดี
และเห็นเธอเปิดทางให้ความจริงของมนุษย์

เพียงชั่วครู่
แม้เพียงพอ
ที่จะสูญเสียความเยาว์วัยของฉัน
จากวันนั้นเป็นต้นมา
ฉันก็เสื่อมทราม

เพราะฉันยึดมั่นในศรัทธา
และฉันเคาะประตูของมัน
เพื่อให้ฉันได้เห็นเธออีกครั้ง
ขอร้องไม่ให้พูดความจริง
มากกว่าที่ฉันพูดถึงเธอ

VIEW ORIGINAL LYRICS