เธอทำให้ตัวเองตาบอด
ความวิตกกังวลแทรกซึมในตัวเธอ
เธอสวยมากจนฉันอยากจะโชว์เธอในภาพถ่ายของฉัน
ฉันเก็บเศษคริสตัลที่เธอทำตกเมื่อเธอกระพริบตา
ตอนเย็นหน้ากระจกเธอพูดซ้ำๆ ว่าเธอรู้สึกน่าเกลียด
เธอทำให้ตัวเองตาบอด
ความวิตกกังวลแทรกซึมในตัวเธอ
เธอสวยมากจนฉันอยากจะโชว์เธอในภาพถ่ายของฉัน
ฉันเก็บเศษคริสตัลที่เธอทำตกเมื่อเธอกระพริบตา
ตอนเย็นหน้ากระจกเธอพูดซ้ำๆ ว่าเธอรู้สึกน่าเกลียด

เธอคิดว่าผิวของเธอเหลือง
ในรูปถ่ายเธอไม่สวย
เธอยังไม่ถึงยี่สิบปีแต่เธอพูดถึงการทำให้ดูอ่อนเยาว์
อยากทำให้พ่อแม่พอใจ
มาตรฐานมันไม่สนุก
เธอคิดว่าตัวเองอ้วนแล้วก็ผอมแห้งแต่ไม่เคยพอใจ
เธอไม่ชอบร่างกายของเธอ
รู้สึกไม่ดีในเสื้อผ้าของเธอ
ฉันบอกเธอว่าฉันคิดว่าเธอสวยเธอตอบว่าฉันเป็นคนหลอกลวง
จิตใจเหมือนงานศพ
ซับซ้อนเมื่อมีคนเยอะ
ฉันจะหาวิธีบอกเธอว่าเธอมีดวงตาที่สวยที่สุดในโลก
ไม่เชื่อในเสน่ห์ของตัวเอง
บอกว่าเธอมองไม่เห็นมัน
เธอไม่เชื่อคำชมที่เธออาจได้รับ
เป็นนักโทษของสายตาคนอื่นที่เธอไม่อยากทำให้ผิดหวัง
เหมือนเธอโทษตัวเองเธอไม่อยากเห็นตัวเองอีกต่อไป

เธอทำให้ตัวเองตาบอด
ความวิตกกังวลแทรกซึมในตัวเธอ
เธอสวยมากจนฉันอยากจะโชว์เธอในภาพถ่ายของฉัน
ฉันเก็บเศษคริสตัลที่เธอทำตกเมื่อเธอกระพริบตา
ตอนเย็นหน้ากระจกเธอพูดซ้ำๆ ว่าเธอรู้สึกน่าเกลียด
เธอทำให้ตัวเองตาบอด
ความวิตกกังวลแทรกซึมในตัวเธอ
เธอสวยมากจนฉันอยากจะโชว์เธอในภาพถ่ายของฉัน
ฉันเก็บเศษคริสตัลที่เธอทำตกเมื่อเธอกระพริบตา
ตอนเย็นหน้ากระจกเธอพูดซ้ำๆ ว่าเธอรู้สึกน่าเกลียด

VIEW ORIGINAL LYRICS