คุณเคยเห็นชายชรา
ในตลาดที่ปิดตัวลงหรือไม่?
เตะกระดาษขึ้นมา
ด้วยรองเท้าที่สึกหรอของเขา
ในดวงตาของเขา คุณไม่เห็นความภาคภูมิใจ
และถือไว้หลวมๆ ข้างตัวเขา
กระดาษของเมื่อวาน
บอกข่าวของเมื่อวาน

แล้วคุณจะบอกฉันได้อย่างไรว่าคุณเหงา?
และบอกว่าดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสงสำหรับคุณ?
ให้ฉันจับมือคุณ
และพาคุณเดินผ่านถนนในลอนดอน
แสดงให้คุณเห็นบางสิ่งที่จะทำให้คุณเปลี่ยนใจ

คุณเคยเห็นหญิงชรา
ที่เดินตามถนนในลอนดอนหรือไม่?
สิ่งสกปรกในผมของเธอ
และเสื้อผ้าของเธอขาดรุ่งริ่ง
เธอไม่มีเวลาพูดคุย
เธอแค่เดินต่อไป
ถือบ้านของเธอ
ในถุงหิ้วสองใบ

แล้วคุณจะบอกฉันได้อย่างไรว่าคุณเหงา?
และบอกว่าดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสงสำหรับคุณ?
ให้ฉันจับมือคุณ
และพาคุณเดินผ่านถนนในลอนดอน
ฉันจะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งที่จะทำให้คุณเปลี่ยนใจ

ในร้านกาแฟที่เปิดทั้งคืน
ตอนสิบเอ็ดโมงสิบห้า
ชายชราคนเดิม
นั่งอยู่ที่นั่นคนเดียว
มองดูโลก
ผ่านขอบถ้วยชาของเขา
แต่ละถ้วยชานานหนึ่งชั่วโมง
และเขาเดินกลับบ้านคนเดียว

แล้วคุณจะบอกฉันได้อย่างไรว่าคุณเหงา?
อย่าบอกว่าดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสงสำหรับคุณ
ให้ฉันจับมือคุณ
และพาคุณเดินผ่านถนนในลอนดอน
แสดงให้คุณเห็นบางสิ่งที่จะทำให้คุณเปลี่ยนใจ

คุณเคยเห็นชายชรา
นอกสถานสงเคราะห์ชาวเรือหรือไม่?
ความทรงจำเลือนลางไปกับ
ริบบิ้นเหรียญที่เขาสวมใส่
ในเมืองฤดูหนาวของเรา
ฝนร้องไห้ด้วยความสงสารเล็กน้อย
สำหรับวีรบุรุษที่ถูกลืมอีกคนหนึ่ง
และโลกที่ไม่สนใจ

แล้วคุณจะบอกฉันได้อย่างไรว่าคุณเหงา?
และบอกว่าดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสงสำหรับคุณ?
ให้ฉันจับมือคุณ
และพาคุณเดินผ่านถนนในลอนดอน
แสดงให้คุณเห็นบางสิ่งที่จะทำให้คุณเปลี่ยนใจ

VIEW ORIGINAL LYRICS