นานแล้วที่ฉันไม่ค่อยมีความสุข
ฉันคิดว่าไม่มีพี่น้องคนไหนของฉันที่มีความสุข
แต่ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีลูกกระสุนผ่านสมองของฉัน
ฉันไม่ค่อยรู้สึกอะไรในตอนนี้ ฉันพยายามจะจำ
ในสมัยก่อนที่หัวใจเล็กๆ ของฉันยังขาวเหมือนแก้วนม
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ชีวิตทำให้มันดำคล้ำ
ฉันคิดถึงแต่เงินที่ต้องหาในเดือนนี้
เธออยากช่วยฉันมาก มันน่ารัก แต่ขอบคุณ
มันนานแล้วที่ระหว่างหัวกับหัวใจของฉันมีแต่ความวุ่นวาย
ฉันไม่สามารถแสดงความอ่อนไหวให้เธอเห็นได้
เธอให้ความไว้วางใจ แล้วปัญหาก็เพิ่มขึ้น
ฉันเดินหน้าอย่างอันตรายเหมือนนักฆ่าที่ไม่มีเป้าหมาย
ฉันทำงานทุกวัน แม้ไม่มีแบตเตอรี่ แม้ไม่มีถ่าน
ใช่ ฉันทำผิด ขอโทษนะพี่ ถ้าเธอคิดว่าฉันหมายถึงเธอ แต่ก็เถอะ
ฉันมีแต่แม่ที่อาจจะเป็นคนเดียวที่อธิษฐานให้ฉัน
ในปีเดียว ฉันเจอเรื่องแย่ๆ หกครั้ง ฉันพูดจริง
มันเป็นต้นค่ำ ฉันดื่มคิวบา ลิเบรไปหกแก้วแล้ว
ถ้ามันไม่สำเร็จ บอกฉันทีว่าฉันมีชีวิตเพื่ออะไร?
ถ้าฉันทำไม่ได้ บอกฉันทีว่าใครจะทำได้?
ต้องการเงินมากขึ้น มันอันตราย แต่ฉันไม่กลัว
ฉันจะบินขึ้นเหมือนไอน้ำ ถ้าเธอทรยศต่อค่านิยมของเธอ
แต่เราจะเดินไปด้วยกันถ้าเธอระบุตัวตนกับของฉัน
ในทั้งสองกรณี เราจะจบเหมือนโอมาร์หรือสตริงเกอร์ เบลล์
พวกเขาทั้งหมดจากไป แต่ฉันจะไม่อยู่ถ้าพวกเขากลับมา
หัวใจเล็กๆ ของฉันเย็นและปิดเหมือนกำแพงวินเทอร์เฟลล์
ไม่ต้องห่วงพ่อ ฉันจะไม่เอาปัญหามาอีกแล้ว ฉันโตแล้ว
ฉันทำงานเพื่อเติมตะกร้าเหมือนเจมส์ ฮาร์เดนและเคอร์รี่
เธอเห็นการทำธุรกรรมผ่านไป ดังนั้นผู้ดูแลจึงศึกษา
ฉันมีแค่ 10% แต่มีแต่พันธุ์แท้ในคอกม้า
พี่ มีแค่ตอนที่เรามึนเมามากที่บางครั้งเราบอกว่ารักกัน
กับพี่น้องของฉัน เราสัญญาว่าจะทำจนกว่าพวกเขาจะเข้าใจ
ฉันไม่เคยแลกเปลี่ยนพวกเขา ตั้งแต่เด็กฉันอยู่กับคนเดิม
แต่มันจะง่ายขึ้นถ้าฉันมีเพื่อนเหมือนอับเลย์และสเกรด
ฉันอยากทิ้งร่องรอยไว้ สิ่งที่คนจะพูดถึง
ฉันมีเสียงในหัวเสมอ ฉันกำลังหามุกที่หายาก
ฉันรู้ว่าพวกเขาจะจบลงด้วยการถูกตัดหัวโดยกษัตริย์
เพราะฉันมีแค่นั้น ฉันไม่มีอะไรนอกจากแร็พ
ดังนั้นฉันจะไม่กลับถ้าไม่มีกำไร
เจ้าหญิงน้อยแลกพ่อค้ากับพ่อค้าทราย
พี่ อย่าทำตัวร้อนแรงถ้าไม่มีเลือดเย็น
ฉันคิดว่าเงินจะทำให้ฉันมีความสุข แต่จริงๆ แล้วไม่มากขนาดนั้น
ฉันได้รับโทรศัพท์จากแม่ เธอเริ่มบ้าในโทรศัพท์
ฉันทำเรื่องโง่ๆ ที่ทิ้งความทรงจำที่น่าเบื่อ
ฉันฟังเพลงจนกว่าจะจบด้วยเครื่องช่วยฟัง
เพราะฉันปวดหัวมาก ฉันคิดว่าสมองของฉันกลัวที่แคบ
ฉันเติมหลายครั้งเหมือนมีตับหลายอัน
เหมือนมันจะทำให้หัวของฉันสงบลง เพราะฉันทนเสียงของพวกเขาไม่ไหว
ฉันมีความหนาวที่ทำให้ฉันอุ่น และบางครั้งเหงื่อเย็น
ฉันชอบความอายของเธอ แต่ฉันกลับบ้านดึก
และช่างครูเถอะ เราเรียนรู้ด้วยการเจ็บปวด
ใช่ ช่างครูเถอะ เราเรียนรู้ด้วยการเจ็บปวด
ฉันเข้ามาในตำนานโดยไม่ต้องสวามิภักดิ์
จริงๆ แล้วมันไม่ใช่เรื่องร้าย แต่ฉันคิดว่าฉันไม่ชอบคน

VIEW ORIGINAL LYRICS