ฉันมีความปรารถนาเสมอ
คือสามารถใช้เงินโดยไม่ต้องกังวลเมื่อออกไปเที่ยว
แต่ฉันต้องปรับงบประมาณเพราะประเทศของฉันมันแย่
ความไม่สุขในชีวิตและโศกนาฏกรรมตั้งแต่เด็กคือสิ่งที่ฉันเห็น
ถ้าการมีโชคร้ายเป็นกีฬา ฉันคงได้ถ้วยรางวัลแล้ว
หลายครั้งฉันคิดว่าด้วยพรสวรรค์ของฉัน ฉันคงมี Alfa Romeo
ฉันไม่สนใจถ้าฉันถูกยิงเพราะฉันไม่เชื่อในความตาย
ฉันชินกับการเกลียดชังจนฉันรังเกียจผู้คน
ฉันรู้สึกว่าโลกนี้ถูกทุจริตด้วยเงินและความปรารถนาของมัน
ที่ที่ฉันอยู่ การออกไปข้างนอกเป็นเรื่องน่ากลัวเพราะอาจมีการยิงกัน
ทุกอย่างกลับตาลปัตร ฉันไม่สามารถแยกแยะระหว่างความยุติธรรมและการกระทำผิด
เด็กๆ ที่ล้มเหลวในคณิตศาสตร์และเรียนรู้การนับด้วยการทำงานผิดกฎหมาย
ใครอยากไปเรียนถ้าได้เงินมากกว่าด้วยการขู่กรรโชกและการค้ายา

น่าเสียดายที่สังคมของเราตอนนี้เหมือนนรก
วัยรุ่นอยากยิง R15 มากกว่าไปมหาวิทยาลัย
ฉันอยู่กับความวิตกกังวลและรู้ว่าทุกคนก็เป็นเหมือนกัน
เพราะคุณไม่รู้ว่ามุมไหนจะถูกลักพาตัวหรือถูกยิง
และฉันไม่ตัดสินพวกเขาเพราะเราทุกคนหิว นี่คือความจริงที่น่าเศร้า
น่าเสียดาย น่าเสียดาย

การเห็นคนถูกหั่นเป็นชิ้นๆ เหมือนหมู
การที่พวกเขาโหดร้ายหั่นทุกส่วนของร่างกาย
เพียงเพราะหนี้สินไม่ชำระหรือยาเสพติดหรือผู้หญิง
หรือเพียงแค่พูดถึงใครบางคนลับหลัง
ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชุมชน
ตอนนี้ไม่มีการพูดคุยกันแล้ว มีแต่การส่งมือปืน
ร่างที่ตายบนทางเท้าและเจ้าหน้าที่จะมาถึง
แต่บางทีในหมู่พวกเขาอาจมีผู้กระทำผิด
สิ่งนี้เกิดขึ้นทุกวัน ผู้คนชินแล้ว
คนจนมีเพียงการปกป้องจากพระเจ้า
ฉันเป็นนักมองการณ์ไกล ฉันลุกขึ้นและทำสองสิ่ง
ทุกวันฉันให้คุณค่ามากขึ้นกับสิ่งที่พระเจ้ามอบให้
เพราะสิ่งที่ฉันมีฉันจะปกป้องจนกว่าฉันจะแก่
นี่คือพรสวรรค์ของฉัน นี่คือบทกวีของฉัน สะท้อนจากชุมชนของฉัน
ฉันเห็นนักสู้เมื่อฉันมองในกระจก
คนที่อาจตายไปแล้วแต่รู้จักฟังคำแนะนำ
และที่นี่ฉันมองขึ้นไปด้วยจิตใจที่เป็นบวก
แม้ว่าชีวิตจะไม่เป็นไปตามที่ฉันคิด
แม้ว่าบางครั้งฉันจะหดหู่ ฉันจะมีสมุดบันทึกเสมอ
และปากกาที่พร้อมจะปล่อยบทกวีของฉัน
หลายร้อยเวที หลายร้อยเครื่องบิน หลายพันบลูส์
การทำรักกับผู้หญิงในภูมิภาคต่างๆ
ดูพระอาทิตย์ตกพยายามหาความสงบ
ค้นหาโอกาสท่ามกลางความวุ่นวาย

น่าเสียดายที่สังคมของเราตอนนี้เหมือนนรก
วัยรุ่นอยากยิง R15 มากกว่าไปมหาวิทยาลัย
ฉันอยู่กับความวิตกกังวลและรู้ว่าทุกคนก็เป็นเหมือนกัน
เพราะคุณไม่รู้ว่ามุมไหนจะถูกลักพาตัวหรือถูกยิง
และฉันไม่ตัดสินพวกเขาเพราะเราทุกคนหิว นี่คือความจริงที่น่าเศร้า
น่าเสียดาย น่าเสียดาย

VIEW ORIGINAL LYRICS