ฉันเป็นหมู่บ้านหนึ่ง เหมือนกับหมู่บ้านอื่นๆ ในฝรั่งเศส
การเกิดของฉันอยู่ในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา
มีประชากรน้อยกว่าร้อยคนไม่ว่าจะสำรวจประชากรเมื่อใด
ก่อนที่จะมีผ้าพันแผล ฉันมีเพียงชาวนา
ฉันเคยเห็นพวกเขากินเล่น เดินเล่น หรือเก็บเกี่ยว
เก็บลูกพลัมในช่วงปลายฤดูร้อน
ฉันคิดว่าสิ่งเดียวที่เปลี่ยนชีวิตฉัน
คือการมาถึงของรถแท็กซี่
พวกเขามากมายตามที่ฉันรวบรวมข้อมูล
มีคนบาดเจ็บที่ต้องใช้ขาเทียมและผ้าพันแผล
พวกเขาต่อสู้กันในสนามเพลาะ
ก่อนที่จะมีเหตุการณ์เหล่านี้ ฉันเป็นหมู่บ้านที่มีความสุข

ไม่มีใครเชื่อฉัน มันดูเหมือนไม่จริง
ก่อนที่จะมีเหตุการณ์เหล่านี้ ฉันเป็นหมู่บ้านที่มีความสุข
พยานเดียวคือผลพลัม
ก่อนที่จะมีเหตุการณ์เหล่านี้

พวกเขาเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้
ในถนนหลักมันเป็นความวุ่นวาย
พวกเขาสวมเครื่องแบบสีน้ำเงินแดงที่โดดเด่น
พร้อมกับนาฬิกาพกและหมวกที่สวยงาม
ปืนใหญ่เบอร์ธาเผชิญหน้ากับปืนคราปูยอ
กระแสไฟไหม้ต่อเนื่อง สนับสนุนโดยทหารปืนใหญ่
เหมือนที่วาลมีที่สถาบันการทหารบอกเรา
การต่อสู้ เสียงเชียร์ และความสงบ
กำแพงมีหู เป็นงานเลี้ยงในหมู่บ้าน
โรงละครทหารทำให้เรารู้จักแจ๊ส
มีธง เหล้า และเสียงดัง
และกลิ่นที่น่ารังเกียจ ลมพัดพาแก๊สมา
มีความสุข น้ำตา ดอกไม้ ความกลัว
เมื่อกี้พวกเขายิงทหารหนีทัพ
เขามีบทกวีนี้ในเสื้อคลุม
ลาก่อน แม่น้ำเมิซที่หลับใหล

ไม่มีใครเชื่อฉัน มันดูเหมือนไม่จริง
ก่อนที่จะมีเหตุการณ์เหล่านี้ ฉันเป็นหมู่บ้านที่มีความสุข
พยานเดียวคือผลพลัม
ก่อนที่จะมีเหตุการณ์เหล่านี้
พยานเดียวคือผลพลัม

ตอนนี้สงครามผ่านไปแล้ว
ไม่มีทหารซ่อนตัวในสนามเพลาะอีกต่อไป
รถแท็กซี่จากแม่น้ำมาร์นกลับไปแล้ว
ใครจะคิดว่าฉันจะคิดถึงพวกเขา
ในปี 1914 พวกเขามีเป็นพัน
เมื่อปลดประจำการ ฉันไม่ลืมพวกเขา
ฉันคิดถึงคนทำขนมปัง ฉันได้กลิ่นขนมปังน้ำผึ้ง
มีคนบาดเจ็บและศพ แต่ตอนนั้นฉันยังมีชีวิตอยู่
มันเกินร้อยปีแล้วที่ฉันไม่มีผู้อยู่อาศัย
มีเพียงคำไม่กี่คำบนแผ่นป้ายและกระดูก
ฉันพูดตรงๆ มันไม่ใช่การรอคอย ฉันรอ
การกลับมาของชีวิตในความสงบหรือเลือด

การติดหล่มนั้นสั้นเกินไป
ฉันไม่มีผู้อยู่อาศัยอีกต่อไป
ผลพลัมถูกทอดทิ้ง
ฉันเป็นหมู่บ้านที่ตายแล้ว
เพื่อฝรั่งเศส

ไปเถิดเด็กๆ
ไม่มีใครเชื่อฉัน มันดูเหมือนไม่จริง
ไปเถิดเด็กๆ
พยานเดียวคือผลพลัม
ไปเถิดเด็กๆ
พยานเดียว
ไปเถิดเด็กๆ
คือผลพลัม
ไปเถิดเด็กๆ
ไปเถิดเด็กๆ
ไปเถิดเด็กๆ

VIEW ORIGINAL LYRICS