ในความเงียบและเสียงถอนหายใจ
ทุกอย่างทำให้ฉันหงุดหงิด ฉันหาข้ออ้างที่จะจากไป
ฉันจะโทษแม้กระทั่งเสื้อกันหนาวที่วางอยู่
ฉันปิดประตูใส่ความทรงจำหลายปี

เมื่อวานนี้เรายังเป็นคนที่
เชื่อว่าเรื่องราวของเราจะจบลงดีกว่านี้
ถ้าทุกการทะเลาะเป็นเพียงหยดน้ำ
นั่นเพราะฉันจมน้ำในมหาสมุทรแห่งความสงสัย

ไม่ เราไม่ใช่เด็กอีกต่อไป
มานานแล้ว
แต่เรายังร้องไห้เท่าเดิม
มันเริ่มน่าเบื่อ
ฉันเมาเรือท่ามกลางสายฝน
เราจะหยุดหรือฉันจะเดินหน้าคนเดียว
แบตหมด หัวใจฉันร้องว่าไม่เอาอีกแล้ว
ไม่เอาอีกแล้ว
ไม่เอาอีกแล้ว

หลงทางเมื่อไม่มีเธอ
ไม่คุ้นเคย
ภาพต่างๆ ผ่านไป
ฉันจำคืนที่เรานอนดึกได้
ที่เธอพูดเสียงดัง
ฉันอยากจะรักเธอ ฉันอยากให้เราหลงทาง
ตอนนี้ในถนนตามก้าวเดินของฉัน
กลางคืนผ่านไป
มันจะสะท้อนถ้าเราขว้างหินใส่กัน

เราคิดว่าเราอยู่ในหนังแย่ๆ
ปัญหาไม่ได้มาจากต้นไม้ แต่มาจากราก
มันไม่กันน้ำในเรตินาของฉัน
เมื่อฉันพลิกหน้าสุดท้ายและเรื่องราวจบลง

ไม่ เราไม่ใช่เด็กอีกต่อไป
มานานแล้ว
แต่เรายังร้องไห้เท่าเดิม
มันเริ่มน่าเบื่อ
ฉันเมาเรือท่ามกลางสายฝน
เราจะหยุดหรือฉันจะเดินหน้าคนเดียว
แบตหมด หัวใจฉันร้องว่าไม่เอาอีกแล้ว
ไม่ เราไม่ใช่เด็กอีกต่อไป
แต่เรายังร้องไห้เท่าเดิม
ไม่ เราไม่ใช่เด็กอีกต่อไป
แต่เรายังร้องไห้เท่าเดิม

VIEW ORIGINAL LYRICS