น้ำตาของนักโทษ
ไหลออกมาจากจิตวิญญาณเพราะความเจ็บปวดอย่างใหญ่หลวง
ที่เกิดจากข่าว
ว่าที่กูลิอากันกำลังเฝ้าศพพี่ชายของเขา
เขาคือ มานูเอล ตอร์เรส เฟลิกซ์
รหัส 14 และฉายา เอล ออนเดาโด
คนที่ร้องไห้คือชาย
ชายที่ชื่อ ฮาเวียร์ เขาคือพี่ชายของเขา

13 ตุลาคม ปี '12
หมู่บ้าน โอโซ วีเอโฮ คุณคือเวที
ของการต่อสู้ที่ฆ่าตัวตาย
การสังหารหมู่ที่โหดร้ายของหนึ่งต่อหลายคน
ทหารมากกว่า 28 คน
ติดอาวุธหนักต่อสู้กับทหารรับจ้าง
ที่ต่อสู้จนตาย
อย่างกล้าหาญ คนกล้าหาญที่ไม่ได้เกิดทุกวัน

ไปเถอะลุงกลับบ้าน
ไม่มีเผ่าพันธุ์ของคุณแล้วและทหารกำลังมา
ครั้งนี้พวกเขาไม่ได้มาคนเดียว
พวกเขามาเคียงบ่าเคียงไหล่กับพวกจากอเมริกา
ไม่ต้องกังวลหลานๆ
ไปตามทางของคุณ เดี๋ยวฉันจะเจอคุณ
แต่ก่อนที่คุณจะลา
เอาอาหารมาให้ฉันหน่อย เด็กๆ อย่าใจร้าย

กระสุนจากหลังคา
DEA ยิงมาและมานูเอลตอบโต้
ด้วยปืนซูเปอร์ขึ้นฟ้า
และอีกกระบอกโจมตีสุนัขบนพื้น
ทั้งสองกระบอกยิงพร้อมกัน
ยิงมากกว่า 400 นัด
แต่กระสุนหมด
และทหารและรถถังก็สังหารเขา

ลาก่อน พี่ชายที่รัก

สามวันก่อนที่เขาจะตาย
เขาทำให้ทหารเจ็บปวดมาก
ครั้งนั้นเขาทำให้พวกเขาหยุดหายใจ
เพราะเขามีทีมและหน่วย 50 หน่วย
เขาทำให้พวกเขาวิ่งหนี
หมาป่าเก่าทำให้พวกเขาเจ็บปวด
และเขาทำแบบนี้หลายครั้ง
นับไม่ถ้วนในหลายที่

พวกเขาพาเขาไปที่ลอส ยานอส
เพื่อนและพี่น้อง ทุกคนเห็นเขาที่นั่น
พวกเขาบอกว่าผู้บังคับบัญชาระดับสูง
จากฟ้าบินมาลาพี่ชาย
ม้าตัวโปรดของเขา
ร้องเสียงดังที่ทุกคนได้ยิน
วันนั้นม้าเต้นในทุ่ง
โดยไม่มีแส้ ไม่มีบังเหียน และไม่มีคนขี่

พักผ่อนให้สงบสุข เพื่อนรัก
อีกนิดเดียวก็จะได้เจอเขาแล้ว
มีดของเขาถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
เพลิดเพลินกับทาชิโยที่เขาคิดถึงมาก
การตายของเขาทำให้ฉันเจ็บปวดมาก
เพราะคุณไม่รู้ว่าฉันฝันถึงเขามากแค่ไหน
คำพูดของฮาเวียร์ถึงพี่ชายมานูเอล
ชายที่มีเลือดกล้าหาญ

VIEW ORIGINAL LYRICS