อย่าร้องเพลงอีกเลย จักจั่น
ให้เสียงของเธอจบลง
เพราะเพลงของเธอในจิตใจฉัน
เหมือนมีดที่แทงเข้ามา
รู้ว่าเมื่อเธอร้องเพลง
เธอกำลังประกาศความตายของเธอ

กะลาสีเรือ กะลาสีเรือ
บอกฉันทีว่าจริงหรือที่เธอรู้
เพราะฉันไม่สามารถแยกแยะได้
ว่าที่ก้นทะเลลึกนั้น
มีสีที่ดำกว่านี้อีกไหม
ที่ดำกว่าความทุกข์ของฉัน

อาย ลาลาลา-อา
อาย ลารา-ลา
อาย ลารา-ลา

มีสีที่ดำกว่านี้อีกไหม
ที่ดำกว่าความทุกข์ของฉัน

นกพิราบตัวหนึ่งบินผ่าน
ที่มีหน้าอกบาดเจ็บ
เกือบจะร้องไห้
มันบอกฉันด้วยความเศร้า

ฉันเหนื่อยแล้วที่จะค้นหา
ความรักที่ตอบสนอง

ใต้ร่มเงาของต้นไม้
และตามจังหวะของกีตาร์ของฉัน
ฉันร้องเพลงฮัวปังโกอย่างมีความสุข
เพราะชีวิตกำลังจะจบลง
และฉันอยากตายด้วยการร้องเพลง
เหมือนที่จักจั่นตาย

อาย ลาลาลา-อา
อาย ลารา-ลา
อาย ลารา-ลา

และฉันอยากตายด้วยการร้องเพลง
เหมือนที่จักจั่นตาย

VIEW ORIGINAL LYRICS