เรามาไกลถึงที่นี่
และฉันก็ไม่เชื่อเลย
ฉันที่เพิ่งร้องไห้
และคุณที่เป็นผู้รักษาที่เงียบงัน
เราพบกันอีกครั้งเป็นสองคน
และตอนนี้เราไม่ได้นับกันอีกแล้ว
บางคนออกไป คนอื่นหลับไป
เดินเบาๆ

คุณจำได้ไหม
มันเริ่มต้นอย่างไร?
คุณรังเกียจที่จะจับมือฉันไหม?
ฉันตอบว่าฉันไม่รู้
คุณจำได้ไหม
มันต่อเนื่องอย่างไร
คุณรังเกียจตอนนี้ถ้าฉันรักคุณไหม?
ด้วยดวงตาปิดฉันพูดว่าไม่
แล้วชีวิตก็ระเบิดขึ้น
ที่ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

มันซ่อนอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ความรักประจำวันของเรา
ในกระเป๋าเดินทางของฉัน
และในเที่ยวบินของคุณ
ในการออกเดินทางตอนรุ่งสางที่ไม่คาดคิด
ในดอกไม้มิโมซ่าที่บานในเดือนมีนาคม
ในปาฏิหาริย์ที่มีอยู่ที่นี่
ในความปกติ

ฉันเห็นพวกเขาเติบโตขึ้นอย่างนี้
วันๆ และความรู้สึก
และเปลี่ยนเป็นสิ่งง่ายๆ สำหรับเรา
คุณจำได้ไหม
มันเริ่มต้นอย่างไร?
ฉันจะไปหรือเราจะจูบกัน
แต่คุณเริ่มก่อน

มันซ่อนอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ความรักประจำวันของเรา
ในการตัดสินใจและในรอยพับของชะตากรรม
ในการออกเดินทางไปที่ไม่รู้ว่าไหน
ในดอกไม้มิโมซ่าที่เกิดในหิมะ
ในปาฏิหาริย์ที่มีอยู่ที่นี่
ในความปกติ

นี่คือสิ่งที่ฉันจะให้คุณ
ความมุ่งมั่นเพียงอย่างเดียวของฉัน
ดวงตาของฉันที่สว่างและขี้อาย
ในปัจจุบันที่ฉันมีตอนนี้
ใช่ นี่คือสิ่งที่ฉันจะให้คุณ
ฉันไม่ต้องการอะไรอื่น
ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้
ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้

มันสับสนอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ความรักประจำวันของเรา
แม้กระทั่งในบทกวีของเพลงนี้
หรือในทุกสิ่งที่จะเล่า
ในปาฏิหาริย์ที่มีอยู่ที่นี่
ในความปกติ

คำสัญญาไม่ใช่เอกสาร
และเพื่อรักกันเราไม่ต้องการมัน
การมีลักษณะคล้ายกันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเรา
ง่าย ใช่ ง่าย

VIEW ORIGINAL LYRICS