อย่าบอกอะไรฉันเมื่อฉันปิดม่านลง
อย่าบอกให้ฉันใจเย็น
อย่าบอกอะไรเลย
อย่าบอกให้ฉันเงียบเมื่อฉันขอความช่วยเหลือจากรั้วลวดหนาม
อย่าปิดกำแพงใส่ฉัน อย่าบอกว่าฉันสวย
และรักฉันเมื่อฉันสมควรได้รับความรักน้อยที่สุด รักฉัน
เมื่อฉันวิ่งเข้ามาในอ้อมแขนของเธอ ยอมแพ้
เมื่อฉันพูดอะไรโง่ๆ ด้วยปากของฉัน
อย่าบอกว่ารักฉัน รักฉัน
อย่าบอกอะไรฉันเมื่อเธอเห็นในสายตาของฉันมีหอกมากกว่าขนตา
มีความผิดมากกว่าการข่มขู่

อย่าบอกว่า "ฉันบอกเธอแล้ว" เมื่อฉันเหยียบแอ่งน้ำที่เธอพูดถึงเสมอ
อย่าทำให้ฉันไร้คำพูด
อย่าปิดหน้าต่างใส่ฉันและรักฉัน
เมื่อฉันสมควรได้รับความรักน้อยที่สุด รักฉัน
เมื่อฉันวิ่งเข้ามาในอ้อมแขนของเธอ ยอมแพ้
เมื่อฉันพูดอะไรโง่ๆ ด้วยปากของฉัน
อย่าบอกว่ารักฉัน รักฉัน
เมื่อความกลัวคุกเข่าต่อแท่นบูชาของฉัน
เมื่อท้องฟ้าลงโทษฉันอีกครั้ง เพราะฉันเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่ไม่ได้หวีผม
ที่ไม่รู้ว่าอะไรถูกหรืออะไรผิด

VIEW ORIGINAL LYRICS