ยืนอยู่ที่หน้าต่าง ฉันมองเห็นลานกว้างที่ว่างเปล่า
มีเพียงลมที่เบื่อหน่ายพัดใบไม้แห้งบางใบให้เคลื่อนไหว
ไม่มีเพลง ไม่มีแสง ไม่มีเด็ก มีเพียงคืนธรรมดา
เราจะหลอกใครได้ถ้ามันไม่เหมือนคืนคริสต์มาสอีฟเลย?

ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและโกรธเคืองเรียกร้องคำอธิบายบางอย่าง
แต่ทุกคำพูดของฉันกลายเป็นไอ
ฉันรู้สึกหนาวและโกรธและปิดหน้าต่างอย่างแรง
และนั่นคือเมื่อฉันเห็นสายตาของเธอสะท้อนกลับมา

และทันใดนั้น ฉันก็เข้าใจว่าฉันโง่แค่ไหน
ที่ด้านนี้ของกระจกมีทุกสิ่งที่ฉันต้องการ
ถ้าเราสามารถกอดกันได้ สิ่งอื่นๆ ก็สามารถรอได้
นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ดีพอสำหรับการเฉลิมฉลองหรือ?

จากนั้นฉันก็เช็ดน้ำตา
และนั่งข้างเธอบนโซฟาของเรา
ฉันค่อยๆ พิงไหล่ของเธอ
และได้ยินตัวเองพูดออกมาดังๆ ว่า "สุขสันต์วันคริสต์มาส"

VIEW ORIGINAL LYRICS