พวกเราสองคน
พวกเราสองคน

นี่ไง พวกเราสองคน พวกเราสองคน
และฉันพูดว่า ใช่ มันเป็นความเบื่อหน่ายหรือเปล่า
ถ้าฉันทำได้ ฉันจะเสียใจ
เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ
คุณไม่ควรยั่วยุฉัน
กับเด็กเสิร์ฟคนนั้น
คำนวณมากเกินไปสำหรับเรื่องอื้อฉาวนี้
ครั้งนี้ฉันชนะการต่อสู้

เกมดำเนินต่อไป
คุณจะเป็นคนที่ยอมแพ้
ถูกครอบงำด้วยโรคประสาท
ไข้เหลืองยื่นแขนให้คุณ
ไข้เหลืองยื่นแขนให้คุณ

ที่รัก มันไม่ใช่จริงๆ
นานมาแล้ว ฉันต้องการมัน
จริงๆ แล้วเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ
เธออยู่ที่นั่นและฉันพูดว่า ใช่
การถูกนอกใจไม่ใช่ความตาย
คุณเคยบอกฉันวันหนึ่ง
มาทำสันติภาพบนเตียงกันเถอะ
เพราะอีกไม่นานทุกอย่างจะจบลง

ทำไมตาของคุณ
ยังคง
ส่งสายฟ้าใส่ฉัน
ทำให้ฉันเย็นชาด้วยความสำนึกผิด
แต่ฉันได้ยินอะไร
ยังมีการข่มขู่
จูบเพื่อนของฉันทุกคน
ให้พวกเขาใส่ทีละคน
ที่รัก อย่าโกรธฉันเลย

ถ้าฉันติดใจเกมที่น่าสงสัยนี้
พูดตามตรง มันคงมีวิธีอื่น
ในการจุดไฟใหญ่ที่ร้อนแรงนี้อีกครั้ง
ในสมัยนั้น
มันเป็นความรักแบบเขตร้อน

มาเถอะ
เพราะฉันบอกว่าฉันเสียใจ
กอดกันเถอะ
เหมือนเราเป็นเพื่อนกัน
แต่คุณคิดว่าอะไร
ว่าฉันจะไม่ลืม
เรื่องแย่ๆ ทั้งหมดที่คุณ
เคยทำให้ฉัน

ในเวลานี้
ฉันอยู่ในรถไฟ
ไกลจากคุณมาก
และมันดีกว่าแบบนี้
ฉันไม่อยากหายใจไม่ออก
เมื่อสัมผัสกับผมของคุณ
และใช่ ฉันรู้
ไข้เหลืองจะพาฉันไป

แต่แล้วจะมีผู้บาดเจ็บกี่คน
พวกเขาจะทำบน
เส้นทางของพวกเขา?
คืนก่อนอีกครั้ง
คนแปลกหน้านอนอยู่
นอนอยู่บนถนน
เขาร้องไห้เพื่อชีวิต
เขาร้องไห้เพื่อความรัก
และรอความตาย
คืนก่อนอีกครั้ง

ไข้เหลืองยื่นแขนให้คุณ
ไข้เหลืองจะพาคุณไป
ความรักแบบเขตร้อน

VIEW ORIGINAL LYRICS