กี่ครั้งแล้วที่ฉันปล่อยให้เธอ
เล่นตลกกับฉันนิดหน่อย
และในมือฉันไม่มีอะไรเลย
แต่ปราสาทเกิดจากความว่างเปล่า
และพูดกับฉันเหมือนฉันเป็นคนสุดท้ายที่เชื่อในสิ่งที่เราเป็น
แล้วดึงความกังวลของฉันออกไปแม้ว่าเธอจะรู้

ว่าฉันรู้สึกโง่ขนาดนี้
เมื่อเธอปล่อยให้ฉันมอง
และฉันต้องการเธอทันที
มาและดูแลฉัน
และฉันรู้ว่าเธอทำเป็นไม่สนใจแต่
เธอไม่สามารถหนีจากหัวของเธอได้
ไม่มีข้อบังคับใดๆ
ที่เราจะลบไปด้วยกันไม่ได้

ฉันยืนมองเธอเป็นชั่วโมง
เธอเดินโดยไม่หันกลับมา
ฉันรู้สึกเจ็บเมื่อมีคนพูดถึงชื่อเธอ
เหมือนมีดที่แทงเข้ามาในตัวฉัน
และมันยังคงอยู่ที่นั่น

และในหัวฉันมีพันกำแพงที่ต้องทำลาย, พันข้อสงสัยที่ต้องทำลาย
เหมือนตอนที่ฉันเข้าบ้านและบอกตัวเองว่า: "อย่าร้องไห้"
ฉันกลั้นน้ำตาไว้, ฉันเทมันลงบนหน้า
การเป็นคนที่แตกต่างเป็นเพียงการเป็นคนที่เปราะบาง
ปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นสายพันธุ์ที่สูญพันธุ์
เหมือนที่สุนัขจิ้งจอกกลายเป็นขนสัตว์?
ฉันรู้แค่ว่าเราจะได้แก้แค้น
ในคืนที่ใสสะอาด ฉันไม่ได้เขียนมัน, ฉันวาดมัน

เธอไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ฉันรู้สึกข้างใน
เธอคิดว่ามันเป็นดอกไม้และกุหลาบเหมือนโรโดเดนดรอน
แต่ฉันรู้สึกเพียงแค่ไฟเผาในตัว
และเปลวไฟในตาของฉันเป็นส่วนหนึ่งของไฟไหม้

พาฉันไปกับเธอแม้ว่าฉันจะไปนรก
และขณะที่เราเดินอย่าหันกลับมา
ฉันรู้สึกเลือดไหล, ขอโทษที่ฉันหยุด
และขณะที่เธอจากไป ฉัน

ยืนมองเธอเป็นชั่วโมง
เธอเดินโดยไม่หันกลับมา
ฉันรู้สึกเจ็บเมื่อมีคนพูดถึงชื่อเธอ
เหมือนมีดที่แทงเข้ามาในตัวฉัน
และมันยังคงอยู่ที่นั่น

บนใบหน้าของฉันเธอรู้วิธีอ่าน
ไม่มีใครที่นี่รู้วิธีถอดรหัสฉัน
บางทีเมื่อวานเธอเห็นฉันในทีวี
และฉันรู้สึกโง่ขนาดนี้
รู้ว่าเธอมองฉัน
และฉันจะโทรหาเธอทันที
เพื่อบอกเธอว่า, เพื่อบอกเธอว่า

ฉันยืนมองเธอเป็นชั่วโมง
เธอเดินโดยไม่หันกลับมา
ฉันรู้สึกเจ็บเมื่อมีคนพูดถึงชื่อเธอ
เหมือนมีดที่แทงเข้ามาในตัวฉัน
และมันยังคงอยู่ที่นั่น
และมันยังคงอยู่ที่นั่น
มันยังคงอยู่ที่นั่น
และมันยังคงอยู่ที่นั่น

VIEW ORIGINAL LYRICS