พวกเราเป็นคนอิสระ,
ยืนหยัดและการกระทำของเราจะถูกจดจำในความทรงจำ,
แม้แต่เวลายังสึกกร่อนบนเรา
จิตวิญญาณสปาร์ตัน

คุณเห็นชื่อนี้บนตารางเริ่มต้น, นั่นคือพวกเรา
ภูมิใจ, มีความหลงใหล, พร้อมทุกอย่าง ยกเว้นคุกเข่า
หกคนธรรมดา, นักรบผู้กล้าหาญ
หกนักฆ่าลอบเร้นที่มีจิตใจเฉียบแหลมเหมือนอะลาดิน
รวมทักษะของเรา, มันคือการผสมผสานชะตากรรมของเรา
จากพันธมิตรนี้เกิดอาวุธที่คำพูดเป็นที่เกรงกลัวที่สุด
ระหว่างบทสนทนาที่ร้ายแรง และเพลงที่นองเลือด
บทกวีของเราได้บินข้ามโลกด้วยปีกของมัน
เกิดจากเมืองที่มีชื่อเสียงว่าไม่ปิดปาก
มาร์เซย์, ใช่จริง, มีความหยิ่งยโสมากเกินไป
อาสาสมัคร, ตัดสินใจ, พร้อมที่จะวาดชะตากรรมของเรา
และหลบหนีชะตากรรมของกองทัพที่ถูกทำลาย
และเวลาผ่านไป, จับเราในตาข่ายของมัน
ถูกโยนไปมาระหว่างโศกนาฏกรรมส่วนตัวและเสียงร้องของทารกแรกเกิด
ระหว่างการโจมตีที่โกรธเกรี้ยว และการพักผ่อนของนักรบ
ในใจกลางของการต่อสู้วันหนึ่งหนึ่งในพวกเราล้มลง
ให้มันเป็นเช่นนั้น, ไม่มีอะไรเป็นนิรันดร์
การทรยศรออยู่ที่มุมของทุกซอย
ตลอดเวลาเตรียมพร้อม, ประสาทสัมผัสทั้งห้าตื่นตัว
บาดแผลมากมาย, วันหนึ่งสัตว์ต้องตื่นขึ้น
ภายใต้แสงแดด หรือฝนตกหนัก
ยอมจำนนต่อมันแต่การแสวงหาของเราไม่รออะไรจากท้องฟ้า
ความเชื่อมั่นของเราผลักดันเรา, เทคนิคทำส่วนที่เหลือ
ฉันไม่รู้ว่าทำไมเสียงของการชนกันของประโยคเรียกเรา
มันคือบุชิโดของเรา, ระหว่างรอยยิ้มและน้ำตา
รับใช้บทกวีสุดท้ายจนกว่าความตายจะปลดอาวุธเรา
ผลักดันการโจมตีของผู้เกลียดชังที่บ้าคลั่งอย่างต่อเนื่อง
คุณจะพบเราอยู่ที่นั่นเสมอ, ยืนตรง, ที่ปลายขบวนนี้

จิตวิญญาณสปาร์ตัน!

(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ, ใช่!
(อยู่ที่นั่นเสมอ) ใช่
(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ!
(อยู่ที่นั่นเสมอ) จิตวิญญาณสปาร์ตัน!
(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ,
(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ, คุณรู้
(อยู่ที่นั่นเสมอ) ใช่
(อยู่ที่นั่นเสมอ)

แม้แต่เวลายังสึกกร่อนบนเรา
จิตวิญญาณสปาร์ตัน!

ในวันที่โศกเศร้าที่สุดเหล่านี้,
เราไม่เคยสูญเสียศรัทธาให้กับความตื่นตระหนก
เรารักษาจริยธรรม, มันได้ยินในเพลง
ไม่มีช่วงเวลาใดที่ความหมายของคำว่าทีมถูกดูหมิ่น
มือของเราสร้างอาวุธของเรา, ในอ่างวิญญาณของเรา
มันเป็นการผสมผสานที่ชาญฉลาดเพื่อไม่ให้กินโปรแซค
และเมื่อเรากลับมาคนเดียว, เราเผชิญหน้ากับพื้นที่
ต้องรู้ว่าเราจะจากไปโดยไม่ทิ้งร่องรอย
อย่างน้อยทางกายภาพ, เท่าเทียมกันต่อหน้าความตาย
คนแก่ไม่สนใจแผ่นทองคำห้าสิบแผ่นของเรา
เขาจะบอกคุณลม, เขาจะพัดเพลง
ของหนูตัวน้อยที่เป็นนักรบ, ทำให้ช้างกลัว
เรื่องราวนี้สวยงามจริง, เพราะเราเขียนมันด้วยกัน
เพื่อเสียงเดซิเบลไม่กี่ครั้งทำให้ริมฝีปากของเราเลือดออก
ได้ยินไหม, ใช่ด้วยกัน
เพราะนั่นคือสิ่งที่จะเหลืออยู่ในวันที่เราทุกคนกลายเป็นเถ้าถ่าน
เราได้บุกประตู, เผชิญหน้ากับพายุ
ประสบการณ์ที่ยากลำบากที่ทำให้ไอดอลของคุณกลายเป็นคนขี้ขลาด
เราเป็นคนที่สวมหมวกดำบนมอเตอร์ไซค์
ไม่ควรไปยุ่งกับเบนเคและมินาโมโตะ
ให้เราสนุกกับเวลาของเรา, คนเดียวในมุมของเรา
เราทำแร็พ, ทำไมต้องบอกว่าเราต้องการขนมปังของคุณ
ด้วยเงินสด, หรือทรายในกระเป๋า
เราปรากฏตัวเสมอด้วยการอนุญาตที่น่ารักจากลูกอัณฑะของเรา
และเมื่อถึงเวลานับและเราล้มลง
คุณจะพูดได้ว่า, "แร็พ, แต่พวกเขารักมันมาก!"
ในขณะที่รอวันนั้นให้พวกเขาลิ้มรสคมดาบของเรา
คุณจะพบเราอยู่ที่นั่นเสมอ, ยืนตรง, ที่ปลายขบวนนี้
จิตวิญญาณสปาร์ตัน.

ในทางเดินแคบนี้จำนวนของพวกเขาจะไม่ทำร้ายเราอีกต่อไป
และคลื่นแล้วคลื่นการโจมตีของพวกเขาจะพังทลาย!
บนโล่ของเรา

(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ, ใช่!
(อยู่ที่นั่นเสมอ) ใช่,
(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ!
(อยู่ที่นั่นเสมอ) ใช่, ใช่
(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ
(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ, คุณรู้
(อยู่ที่นั่นเสมอ) อยู่ที่นั่นเสมอ, ใช่!
(อยู่ที่นั่นเสมอ)

แม้แต่เวลายังสึกกร่อนบนเรา
จิตวิญญาณสปาร์ตัน!

VIEW ORIGINAL LYRICS