ให้เพียงคนเดียวยืนหยัดและคนอื่นๆ จะตามมา
ให้เพียงคนเดียวยืนหยัดและคนอื่นๆ จะตามมา
ให้เพียงคนเดียวยืนหยัดและคนอื่นๆ จะตามมา
ให้เพียงคนเดียวยืนหยัดและคนอื่นๆ จะตามมา

คุณรู้ไหมว่าเราทำได้
ยืนอยู่ที่สถานีรถไฟฟ้าทั้งวัน
วันนี้เราเป็นศิลปินที่ได้รับการยอมรับและมีชื่อเสียง
แต่ฉันยังจำได้ว่าบอกพ่อแม่ว่า
ฉันทำเพลงแร็พ ฉันเลิกงาน
ฉันคิดว่าพวกเขาจะฆ่าฉัน
พ่อของฉันคงจะตบฉันสักสองสามที
ลำโพงติดอยู่ที่หู
บทแรกของฉันเกิดขึ้น มีความหมายทางสังคม
เป็นประเภทที่โกรธตลอดปี
ขมขื่นก่อนที่จะมีชีวิต
ทุกครั้งที่เราดื่ม เราจะสร้างโลกใหม่
เท้าติดอยู่ที่ถนน
เตะก้นพวกสกินเฮด
เราต้องลงโทษด้วยความยินดี
เราไม่สามารถปล่อยให้คนต่างชาติเข้ามารุกรานเราได้
เวลาว่างกลายเป็นบ้าน
ในทุกฤดูกาล ชื่อของเราติดอยู่ที่เบาะ
ติดชื่อของเราบนกำแพง เราชอบมันในช่วงเวลาสั้นๆ
สิ่งที่เราทุกคนต้องการคือการทำลายล้างในจังหวะ
ดูเราตอนนี้ยังคงอยู่ด้วยกัน แข็งแกร่งขึ้น
ทำตามความฝันของเราเหมือนเด็กค้นพบสมบัติ
ดังนั้นถ้าต้องเริ่มใหม่ ฉันจะไป
ยกเว้นถ้าไม่ใช่กับคนเดิม
มีน้อยคนที่มีเพื่อนที่สามารถพึ่งพาได้
และถ้าอยู่คนเดียว มันจะไม่ดีเท่า
แน่นอน ฉันชอบไปกับพวกของฉันมากกว่า

ฉันเดินกับพวกของฉัน
มีคนกี่คนที่จะบอกคุณเหมือนกัน?
ฉันดูแลหลังของคุณ คุณดูแลหลังของฉัน
ไม่มีการถอยหลัง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
คนเดียวคือเหยื่อของหมาป่า
ฉัน ถ้าฉันรับมากเกินไป ฉันรู้ว่าใครจะตอบโต้
คุณจะต้องเจอกับพวกของฉัน
หลายคนจะบอกคุณเหมือนกัน
ฉันดูแลหลังของคุณ คุณดูแลหลังของฉัน
ไม่มีการถอยหลัง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
คนเดียวคือเหยื่อของหมาป่า
แต่พวกเขา ถ้าพวกเขารับมากเกินไป
พวกเขารู้ว่าใครจะตอบโต้

เรามาจาก M.A.r.s, เจ็ดปีแล้ว ฉันไม่เชื่อ
จริงๆ แล้วไม่มีใครเชื่อ
ในตอนนั้นฉันคิดว่าเรามี
ยี่สิบคนมากที่สุด
ป้ายรถเมล์กลายเป็นที่พักพิงเมื่อฝนตก
เพราะเรายังอยู่ข้างนอกแม้แต่พวกที่หลบซ่อน
แน่นอนว่ามันดีกว่าที่จะมีความทะเยอทะยาน
ไม่ถึงขนาดทำร้ายกระรอกหรือปล้นคนแก่
ติดไมโครโฟน มันช่วยให้เราอ่านหนังสือมากขึ้น
ทำตัวน้อยลง อยากจะทำต่อไปแม้ว่าพรุ่งนี้จะไกล
มันไกลจากเวลาของบ้านผีสิง
ตึกสูงบนหัว เราโกรธโลกทั้งใบ
ในจังหวะที่เร่งรีบ
กลัว บางคนคิดว่าเราเป็นอันธพาล
แม้แต่เพื่อนของเราก็ล้อเลียนเรา
นอกจากเรา ไม่มีใครเชื่อในเรา
สิบปีของอาชีพผ่านไปแล้ว
ขายแผ่นเสียงมากมาย
ถ้าเราทำเพลงป๊อป
เราคงฉลองปีใหม่ที่บ้าน Barclay
ในสองเรื่องแย่ๆ เราคงรวยแล้ว
แย่กว่านั้น บางทีเราอาจจะสร้างบ้านที่ Saint-Tropez
เพื่ออวดในรถเปิดประทุน
มันไม่ใช่สไตล์ของเรา
ทุกอย่างเพื่อคำคล้องจอง ไม่มีการยอมแพ้
ภายใต้ปากกาของเรา ชีวิตถูกจับด้วยความตึงเครียด
แต่ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นอีกขั้น
แสดงว่าเราถูกต้อง แม้จะมีคำพูดของคนอื่น
หลังจากสิบปี เราชูธง
เหมือนชาวมาร์เซย์ที่ดี เราทะเลาะกันบางครั้ง
แต่เราหัวเราะมากขึ้น ดังนั้นมันโอเค การทะเลาะไม่ยืดเยื้อ
ฉันบอกว่ามันต้องผ่านสิ่งนั้น ความสุข ความกลัว
เพื่อนฟังสิ่งที่เราพูด
ตอนนี้พวกเขารู้ว่าเราเขียนด้วยหัวใจ
แม้ว่าเราจะไม่บอกพวกเขา ความภาคภูมิใจ มันเป็นแบบนั้น

ฉันเดินกับพวกของฉัน
มีคนกี่คนที่จะบอกคุณเหมือนกัน?
ฉันดูแลหลังของคุณ คุณดูแลหลังของฉัน
ไม่มีการถอยหลัง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
คนเดียวคือเหยื่อของหมาป่า
ฉัน ถ้าฉันรับมากเกินไป ฉันรู้ว่าใครจะตอบโต้
คุณจะต้องเจอกับพวกของฉัน
หลายคนจะบอกคุณเหมือนกัน
ฉันดูแลหลังของคุณ คุณดูแลหลังของฉัน
ไม่มีการถอยหลัง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
คนเดียวคือเหยื่อของหมาป่า
แต่พวกเขา ถ้าพวกเขารับมากเกินไป
พวกเขารู้ว่าใครจะตอบโต้

ฉันเดินกับพวกของฉัน
ฉันดูแลหลังของคุณ คุณดูแลหลังของฉัน
ไม่มีการถอยหลัง
แต่ฉัน ถ้าฉันรับมากเกินไป ฉันรู้ว่าใครจะตอบโต้
คุณจะต้องเจอกับพวกของฉัน
หลายคนจะบอกคุณเหมือนกัน
ไม่มีการถอยหลัง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
คนเดียวคือเหยื่อของหมาป่า
แต่พวกเขา ถ้าพวกเขารับมากเกินไป
พวกเขารู้ว่าใครจะตอบโต้

VIEW ORIGINAL LYRICS