ผมไม่เคยรู้จักความสงบ
เหมือนหญ้าชื้นที่ยอมให้กับผม
ผมไม่เคยรู้จักความหิว
เหมือนแมลงเหล่านี้ที่มากินผม

ฟันพันซี่
และฟันของคุณอยู่ในนั้นด้วย, ผมรู้
ความหิวของเราได้รับการประทาน
จังหวะการเต้นของหัวใจเราช้าลง

เรานอนที่นี่หลายปีหรือหลายชั่วโมง
ถูกโยนมาที่นี่หรือพบ
เพื่อแช่แข็งหรือละลาย
นานจนเรากลายเป็นดอกไม้
เราเป็นศพสองศพ
สองศพที่ผมเห็น

และพวกเขาจะพบเราในหนึ่งสัปดาห์
เมื่ออากาศร้อนขึ้น
หลังจากที่แมลงได้ทำการเรียกร้อง
ผมจะกลับบ้านกับคุณ
ผมจะกลับบ้านกับคุณ

ผมไม่เคยรู้จักการนอนหลับ
เหมือนการหลับที่คืบคลานมาหาผม
ผมไม่เคยรู้จักสีสัน
เหมือนเช้านี้ที่เผยให้ผมเห็น

และคุณไม่ได้ขยับเลย
จนผมไม่รู้เลย
ว่าคุณนอนหลับเสมอแบบนี้
เนื้อหนังค่อยๆเย็นลง

เรานอนที่นี่หลายปีหรือหลายชั่วโมง
มือคุณอยู่ในมือผม
นิ่งและละเอียดอ่อน
นานจนเรากลายเป็นดอกไม้
เราจะเลี้ยงดินได้ดี
และทำให้แกะวิตกกังวล

และพวกเขาจะพบเราในหนึ่งสัปดาห์
เมื่อวัวแสดงความกลัว
หลังจากที่แมลงได้ทำการเรียกร้อง
หลังจากที่สุนัขจิ้งจอกได้รู้รสชาติของเรา
ผมจะกลับบ้านกับคุณ
ผมจะกลับบ้านกับคุณ

พวกเขาจะพบเราในหนึ่งสัปดาห์ (นอนที่นี่หลายปีหรือหลายชั่วโมง)
เมื่ออากาศร้อนขึ้น (นานจนเรากลายเป็นดอกไม้)
พวกเขาจะพบเราในหนึ่งสัปดาห์ (นอนที่นี่หลายปีหรือหลายชั่วโมง)
เมื่อวัวแสดงความกลัว (นานจนเรากลายเป็นดอกไม้)

และพวกเขาจะพบเราในหนึ่งสัปดาห์
เมื่อเหยี่ยวร้องดัง
หลังจากที่แมลงได้ทำการเรียกร้อง
หลังจากที่สุนัขจิ้งจอกได้รู้รสชาติของเรา
หลังจากที่อีกาได้พูดคำของมัน

ผมจะกลับบ้านกับคุณ
ผมจะกลับบ้านกับคุณ
ผมจะกลับบ้านกับคุณ
ผมจะกลับบ้านกับคุณ
ผมจะกลับบ้านกับคุณ
ผมจะกลับบ้านกับคุณ

VIEW ORIGINAL LYRICS