เมื่อเย็นนั้นลื่นไหลมาถึงเรา
ที่ประตูโรงเรียนในเมือง
เราจับมือกันและฉันบอกเธอ
ฉันรักเธอ
เมื่อเด็กคนหนึ่งตัดทางเรา
ด้วยกลองดีบุกและรอยตาม
และแล้วเสียงนั้นก็สะท้อนกลับมาที่เรา
ฉันรักเธอ

ที่หลบภัยของฉัน, ที่หลบภัยของฉัน
ที่หลบภัยของฉันคือเธอ
แล้วเธอก็กอดฉันแน่น
เหมือนจะปกป้องเสียงสะท้อนในตัวเธอ
จากคำพูดแห่งความรักครั้งแรก
ฉันรักเธอ
เมื่อหิมะแห่งความเงียบปกคลุม
เสียงรบกวนที่กลางเมืองทั้งหมด
และคำพูดของเราก็แข็งตัว
ฉันรักเธอ

ที่หลบภัยของฉัน, ที่หลบภัยของฉัน
ที่หลบภัยของฉันคือเธอ

เมื่อผู้คนจากโรงละครออกมา
ควันและกุหลาบต่อต้านก้าวเดินของเรา
ที่เรานับจากจูบที่ไม่เคยมี
ฉันรักเธอ

ที่หลบภัยของฉัน, ที่หลบภัยของฉัน
ที่หลบภัยของฉันคือเธอ
และเมื่อมนต์ขลังยังพูดถึงเธอ
จากภาพวาด, รุ่งอรุณ หรือจากสิ่งที่ไม่มีอยู่
ยิ้มและคิดถึงเธออีกครั้ง
ว่าฉันรักเธอ

ไม่ว่าเธอจะห่างไกลแค่ไหน ฉันไม่รู้
ไม่ว่าเธอจะใกล้พอที่จะได้ยินฉันหรือไม่
ไม่มีใครจะบอกเธอได้เหมือนฉัน
ฉันรักเธอ
ที่หลบภัยของฉัน, ที่หลบภัยของฉัน
ที่หลบภัยของฉันคือเธอ

VIEW ORIGINAL LYRICS