มารวมกันเหมือนเท้าในรองเท้า
แต่คราวนี้ ฉันคิดว่าฉันเอาเท้าเข้าปากตัวเอง
คิดออกเสียงและทำไปโดยเปล่าประโยชน์
ชนใครก็ตามที่ขวางทางฉัน

บางครั้งฉันต้องขอโทษ
บางครั้งฉันต้องยอมรับว่าฉันไม่ถูก
บางครั้งฉันควรจะเงียบปาก
หรือแค่พูดสวัสดี
บางครั้ง ฉันยังรู้สึกว่าฉันเดินคนเดียว

เดินบนเปลือกไข่ในที่เก่าที่เคยเหยียบ
แต่จริงๆ แล้วไม่มีใครเหลืออยู่เลย
นั่นไม่ใช่หน้าคุ้นเคยอีกคนหรือ?
เมามากจนไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจางหายไป

บางครั้งฉันต้องขอโทษ
บางครั้งฉันต้องยอมรับว่าฉันไม่ถูก
บางครั้งฉันควรจะเงียบปาก
หรือแค่พูดสวัสดี
บางครั้ง ฉันยังรู้สึกว่าฉันเดินคนเดียว

บางครั้งฉันต้องขอโทษ
บางครั้งฉันต้องยอมรับว่าฉันไม่ถูก
บางครั้งฉันควรจะเงียบปาก
หรือแค่พูดสวัสดี
บางครั้ง ฉันยังรู้สึกว่าฉันเดินคนเดียว

VIEW ORIGINAL LYRICS