ฉันตื่นขึ้นมาพบกับพายุที่ขมขื่น (ปีที่ขมขื่น)
และเรือโนอาห์ถูกซัดขึ้นมาบนฝั่ง
อุปกรณ์ปราบจลาจลเรียงรายในยามรุ่งอรุณ (ปีที่ขมขื่น)
เหมือนสุนัขที่ถ่ายบนสนามหญ้าของเพื่อนบ้านคุณ

ให้เสรีภาพดังก้องกับพวกบ้าทั้งหลายที่เดินขบวน
ให้พวกเขากินยาพิษและมันมีรสชาติเหมือนน้ำมะนาว

กลับมาในสหรัฐอเมริกาสำหรับการร้องเพลงในเมืองเล็กๆ
พร้อมกับดอกไม้ไฟที่แสดง
คืนนี้เป็นการต้อนรับฮีโร่กลับบ้าน
และไม่มีที่ไหนให้ไป
และฉันจะพามันไปถึงหลุมศพ
กลับมาในสหรัฐอเมริกา

เรื่องที่เศร้าที่สุดที่เคยเล่า (ปีที่ขมขื่น)
คือความรู้สึกปลอดภัยในบ้านชานเมืองของเรา
เหมือนทหารในสงครามที่ไม่มีที่สิ้นสุด (ปีที่ขมขื่น)
และทุกโบสถ์สามารถมีร้านขายเหล้าได้

ให้เสรีภาพดังก้องกับพวกบ้าทั้งหลายที่เดินขบวน
ให้พวกเขากินยาพิษและมันมีรสชาติเหมือนน้ำมะนาว

กลับมาในสหรัฐอเมริกาสำหรับการร้องเพลงในเมืองเล็กๆ
พร้อมกับดอกไม้ไฟที่แสดง
คืนนี้เป็นการต้อนรับฮีโร่กลับบ้าน
และไม่มีที่ไหนให้ไป
และฉันจะพามันไปถึงหลุมศพ
กลับมาในสหรัฐอเมริกา

VIEW ORIGINAL LYRICS