ในโลกนี้เรามีมากเกินไป เราอยู่กันอย่างแออัด
ดวงอาทิตย์ยังคงเผาไหม้และเราก็ได้ดับไปแล้ว
เพราะเรานอนอย่างไม่สบายภายใต้ความทุกข์ทรมาน
การนอนหลับเหมือนกับทุกคนที่ให้รางวัลแก่ผู้แข่งขันมากเกินไป
เราชมเชยกัน แต่เรากัดฟัน
เราทำเป็นเหมือนว่าเราเป็นญาติ
เราเรียกพ่อแม่ของเราด้วยชื่อ และเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
เราเรียกคนรู้จักของเราว่าพี่น้อง

ร่างกายของเราเป็นเพียงห่อหุ้มที่มีราคาแพง
ของบางสิ่งที่ไม่มีความสำคัญ
ชีวิตเป็นเพียงการบำรุงรักษาสถานการณ์หนึ่ง
ดังนั้นฉันจึงม้วนพักที่หกของตอนเย็น
หวังว่าไม่มีใครจะจากไป
การปรากฏตัวที่ซีดเซียวนี้ช่างถูกบังคับ
บ้านของฉันช่างไกลแสนไกล
การปรากฏตัวที่อ่อนแอนี้ช่างถูกบังคับ
บ้านของฉันช่างไกลแสนไกล

ในเวลากลางคืนเราซื่อสัตย์ เราทำข้อตกลง
เราบันทึกโครงการห้าหรือหกโครงการในร่าง
เราต้องการเป็นคนจำนวนน้อยถ้าเรามีมาก
เราต้องการตื่นถ้าเรารู้สึกเหนื่อย
และในตอนเช้าตื่นขึ้นมาพร้อมกับความผิดหวัง
ที่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสำหรับอาหารเช้าอีกต่อไป
และความสงสัยของเราเขียนเรื่องราวการเสแสร้งของเรา
และการมีความสงสัยทำให้มีประโยชน์ของความไม่แน่นอน

ร่างกายของเราเป็นเพียงห่อหุ้มที่มีราคาแพง
ของบางสิ่งที่ไม่มีความสำคัญ
ชีวิตเป็นเพียงการบำรุงรักษาสถานการณ์หนึ่ง
ดังนั้นฉันจึงม้วนพักที่หกของตอนเย็น
หวังว่าไม่มีใครจะจากไป
การปรากฏตัวที่ซีดเซียวนี้ช่างถูกบังคับ
บ้านของฉันช่างไกลแสนไกล
การปรากฏตัวที่อ่อนแอนี้ช่างถูกบังคับ
บ้านของฉันช่างไกลแสนไกล

VIEW ORIGINAL LYRICS