ฉันตื่นขึ้นมาคิดว่ามันเป็นตอนเช้าแต่เป็นเวลาตีสาม
เมื่อวานฉันดื่มและอาจจะทำตัวแย่ที่สุด
ฉันลืมตาบนโซฟาที่ยังใส่เสื้อผ้าอยู่
เมื่อเมาฉันก็สูญเสียการควบคุมชะตากรรมของตัวเอง
ความผิดจะเป็นของไวน์ที่ทำให้ง่วง
หรือเตียงของฉันที่เย็นกว่าตู้เย็น
เย็นกว่ามากตั้งแต่ไม่มีเธอ
ตั้งแต่เธอบอกฉันว่ามีบทใหม่เปิดขึ้นสำหรับเธอ
ตอนนี้ฉันเขียนหนังสือของตัวเองคนเดียว
อาจจะไม่มีเนื้อเรื่องหรือชื่อเรื่องและมันจะกลายเป็นนิยายตลก
ฉันไม่สนใจว่ามีกี่คนที่อ่านและพูดอะไร
อย่างน้อยฉันก็จะเป็นอิสระ

เธอไม่รู้
ว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉัน
แต่มันเป็นความผิดของไวน์
ถ้าฉันทำเรื่องวุ่นวายแล้วหายไป
เธอไม่รู้ (เธอไม่รู้)
ว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉัน (ไม่ใช่ความผิดของฉัน)
แต่มันเป็นความผิดของไวน์
ถ้ามันเกือบเช้าและฉันยังคงเดินไปมาและเขียนถึงเธอ

คืนนี้ฉันอยู่กับเพื่อนที่ไม่ดี
เธอไม่ใช่ของฉันอีกต่อไป
ฉันทำให้โทรศัพท์ของเธอดัง
จนกว่าจะมีเสียงตอบรับอัตโนมัติ

ฉันที่คิดว่าไม่ต้องการเธอ
แต่บางสิ่งบางอย่างเธอไม่คิดถึงก่อนตีสาม
เธอที่พยายามเปลี่ยนฉันในหลายๆ วิธี
และการนอนด้วยกันยังคงทำร้ายกัน เป็นเตียงที่เต็มไปด้วยตะปู
บางสิ่งบางอย่างเธอเลือกเหมือนเสื้อผ้า
ฉันเอาชะตากรรมของฉันกลับมาพร้อมใบเสร็จ
แต่มันถูกใช้จนหมด ทำเป็นชิ้นๆ และฉันไม่ได้ตั้งใจ
ฉันเดินโซเซหาผู้หญิงที่จะคืนเงินให้ฉัน
และบางครั้งเธอรู้สึกตลก
เหมือนตอนที่เธอเมา พูดว่าไม่และถูกโน้มน้าว
และดูเหมือนทองคำที่หลอมละลายไม่ว่าเธอจะพูดอะไร
ฉันเขียนหนังสือของตัวเองแต่พรุ่งนี้มีบทใหม่

เธอไม่รู้ (อะไร?)
ว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉัน
แต่มันเป็นความผิดของไวน์
ถ้าฉันทำเรื่องวุ่นวายแล้วหายไป
เธอไม่รู้ (เธอไม่รู้)
ว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉัน
แต่มันเป็นความผิดของไวน์
ถ้ามันเกือบเช้าและฉันยังคงเดินไปมาและเขียนถึงเธอ

คืนนี้ฉันอยู่กับเพื่อนที่ไม่ดี
เธอไม่ใช่ของฉันอีกต่อไป
ฉันทำให้โทรศัพท์ของเธอดัง
จนกว่าจะมีเสียงตอบรับอัตโนมัติ

VIEW ORIGINAL LYRICS