ฉันคิดว่าฉันเข้าใจว่ามันเริ่มแย่อีกครั้ง
เมื่อฉันเริ่มทำทุกอย่างนั่งลง
และฉันคิดว่าฉันเข้าใจว่ามันเริ่มแย่อีกครั้ง
เมื่อการยิ้มกลายเป็นเรื่องยากกว่าการขมวดคิ้ว
เมื่อห้องไม่สว่างขึ้นเมื่อใดก็ตามที่ฉันอยู่รอบๆ
และเมื่อหยดน้ำตาไหลเงียบๆ โดยไม่สร้างเสียงใดๆ
และฉันคิดว่าฉันรู้ว่ามันเริ่มแย่อีกครั้งเมื่อเข็มนาฬิกาภายในของฉันหยุดเดิน
เมื่อความอยากหาความสุขกลายเป็นงานอดิเรกใหม่ของฉัน
เมื่อการหัวเราะกับเพื่อนๆ ของฉันมีราคามากกว่าหนึ่งเหรียญ
มันเหมือนกับการแสดงที่ฉันแสดงออกมา ด้วยปากที่ยิ้มซึ่งไม่ใช่ของฉันเอง
และฉันคิดว่าฉันรู้ว่ามันเริ่มแย่อีกครั้ง
เมื่อเตียงของฉันกลายจากที่พักผ่อนเป็นสุสาน
เมื่อฉันไม่สามารถมองหน้าเพื่อนๆ ของฉันได้ และเมื่อฉันเริ่มคิด
ว่าฉันไม่เป็นที่ต้องการหรือจำเป็น
เมื่อหัวของฉันรู้สึกเหมือนถูกหลอกหลอนและฉันขอร้อง
และฉันคิดว่าฉันรู้ว่ามันเริ่มแย่อีกครั้ง
เมื่อปากกาของฉันรู้สึกหนักเกินไปที่จะหยิบขึ้นมาเขียน
เมื่อความฝันที่น่ากลัวเดิมๆ เล่นในหัวของฉันตลอดทั้งคืน
ดังนั้นฉันจึงดึงผมของฉันออกด้วยความหวังว่าฉันจะสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ด้วยความหวังว่าคนที่ฉันรักจะสังเกตเห็น
รอยแหว่งบนหัวของฉันบอกอะไรกับคุณหรือไม่
หรือฉันควรเงียบและเก็บสิ่งที่ฉันกำลังเผชิญไว้ภายใน
หรือฉันควรปล่อยเสียงกรีดร้องที่ว่างเปล่าของฉันออกไปในความว่างเปล่า
ด้วยน้ำตาที่ไหลลงมาบนใบหน้าของฉัน
บอกฉันที ถ้าฉันสำคัญกับคุณมากขนาดนั้น
แล้วทำไมฉันถึงถูกแทนที่ได้ง่ายๆ
ฉันคิดว่าฉันรู้ว่ามันเริ่มแย่อีกครั้งเมื่อหมอกกลับมา
อีกาโบยบินไป และความมืดเริ่มโจมตี
เมื่อการสนทนาง่ายๆ กลายเป็นเรื่องเหนื่อย และฉันหลีกเลี่ยงการติดต่อกับมนุษย์ทั้งหมด
และเมื่อฉันเริ่มสงสัยว่าฉันจะได้รอยยิ้มถาวรของฉันกลับคืนมาไหม

VIEW ORIGINAL LYRICS