ป้าของฉันเคยอยู่ที่ปารีส
ฉันจำได้ว่าเธอเคยกลับบ้านและเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการไปอยู่ต่างประเทศให้เราฟัง
และฉันจำได้ว่าเธอเล่าให้เราฟังว่าเธอเคยกระโดดลงไปในแม่น้ำครั้งหนึ่ง โดยไม่ใส่รองเท้า

เธอยิ้ม

กระโดดลงไปโดยไม่มอง
และตกลงไปในแม่น้ำแซน
น้ำมันเย็นจัด
เธอใช้เวลาหนึ่งเดือนในการจาม
แต่บอกว่าเธอจะทำมันอีกครั้ง

นี่คือการยกย่องผู้ที่ฝัน
แม้พวกเขาอาจดูโง่
นี่คือการยกย่องหัวใจที่เจ็บปวด
นี่คือการยกย่องความยุ่งเหยิงที่เราสร้างขึ้น

เธอจับความรู้สึกได้
ท้องฟ้าที่ไม่มีเพดาน
พระอาทิตย์ตกอยู่ในกรอบ

เธอใช้ชีวิตอยู่กับเหล้า
และตายด้วยแสงสว่างเล็กน้อย
ฉันจะจดจำเปลวไฟนั้นเสมอ

นี่คือการยกย่องผู้ที่ฝัน
แม้พวกเขาอาจดูโง่
นี่คือการยกย่องหัวใจที่เจ็บปวด
นี่คือการยกย่องความยุ่งเหยิงที่เราสร้างขึ้น

เธอบอกฉันว่า
"ความบ้าบิ่นเล็กน้อยเป็นสิ่งสำคัญ
เพื่อให้เราเห็นสีสันใหม่
ใครจะรู้ว่ามันจะนำเราไปที่ไหน?
และนั่นคือเหตุผลที่พวกเขาต้องการเรา"

ดังนั้นจงนำพวกกบฏมา
คลื่นกระทบจากกรวด
นักวาดภาพ, นักกวี, และนักเขียนบทละคร

และนี่คือการยกย่องผู้ที่ฝัน
แม้พวกเขาอาจดูบ้า
นี่คือการยกย่องหัวใจที่แตกสลาย
นี่คือการยกย่องความยุ่งเหยิงที่เราสร้างขึ้น

ฉันตามรอยทุกอย่างกลับไปถึงตอนนั้น
เธอ, หิมะ, และแม่น้ำแซน
ยิ้มผ่านมัน
เธอบอกว่าเธอจะทำมันอีกครั้ง

VIEW ORIGINAL LYRICS