อะไรที่ฉันจะเล่า?
ทุกคืนฉันเศร้า
ฉันควรจะเล่าเรื่องชีวิตของฉัน
บอกทุกอย่างที่ฉันมีในใจ
นั่นคือสิ่งที่ทุกคนชอบใช่ไหม
ดูว่าหญ้ามันเขียวมากหรือน้อยใช่ไหม
ในสวนแห่งความเจ็บปวดของเรา
จากเสียงกรีดร้องที่ล่องลอย

ดังนั้นฉันจะบอกทุกอย่างกับเธอ เหมือนกับคนที่สนิท
ฉันคิดว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไป แต่ก็ยังเป็นกรดเดิมๆ
ที่ฉันยังคงกินเพื่อที่จะลืมว่าเวลาของฉันมันทำลาย
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ฉันบอกเธอ
ยังคงเป็นเสียงเดิมที่ร้องครวญคราง
ยังคงเป็นการเกินขอบเขตเดิม และแม้ว่าจะมีอากาศดีเข้ามา
ฉันก็รู้ในที่สุดว่ามันไม่ใช่ความรุ่งโรจน์ที่สำคัญ
ฉันสงสัยว่าฉันเขียนเพื่อใคร
ทำไมฉันเขียน และนั่นคือทุกคืน
ฉันมองตัวเองและบอกว่า "ทำไมต้องรักกันมากขนาดนี้?"
ดังนั้นฉันจึงพยายามและบังคับตัวเองให้มีชีวิตที่บ้าคลั่ง
เพราะเมื่อเรามีชีวิตที่เข้มข้น เรารู้สึกว่ามีชีวิตอยู่
และมีสิ่งใหญ่ๆ ที่จะพูด สิ่งที่เราไม่พูดครึ่งๆ กลางๆ
สิ่งที่ต้องการเติบโต และที่สุกงอมไปกับริ้วรอย
แต่เวลามันเร่งรีบ ไม่มีใครหาคำคล้องจองได้
เราทุกคนวิ่งตามลม เพื่อพิสูจน์ว่าเราทำงานหนัก
ว่าเราทำได้ดีกว่าคนอื่น
เราทุกคนอยู่ในการแสดงเดียวกัน
ที่เราเรียกด้วยตัวอักษรใหญ่ F แสดงให้เห็นว่าเรามีสิทธิ์
ฉันสามารถเขียนบรรทัดที่เหมือนกันทั้งหมดบางครั้ง
และฉันต้องหาจุดหมาย ใช้ชีวิตอย่างเข้มข้นด้วยใจ
เพื่อสิ่งนั้นฉันต้องใช้เวลา ออกจากเกมอย่างรวดเร็ว
ฉันไม่ได้เขียนบทกวี เพลง ในการประกวด
ทุกคนบอกฉันว่า "Eddy, คุณใช้เวลามากเกินไป"
เชื่อว่าเป็นคนที่มีชีวิตเร็วที่สุด
จะเขียนได้เร็วที่สุด แข็งแกร่งที่สุด บ่อยที่สุด
ด้วยปากกาที่ใหญ่โตที่มีคุณค่าทั้งหมด

แต่ฉันไม่ต้องการเล่าเรื่องไร้สาระ
ฉันรอคำที่ถูกต้องเพื่อให้ชีวิตฝังลึก
ฉันต้องการภูมิใจในตัวเอง และพูดสิ่งที่น่าทึ่ง
และเป็นครั้งแรกที่ปล่อยให้เวลาชนะ
โอ้

ดังนั้นฉันไม่ต้องการเร่งโลกของฉัน ดูสิ ฉันจะใช้เวลา
เพราะเมื่อเราทำเหมือนทุกคน เรากลายเป็นโง่และชั่วร้าย
ฉันไม่ต้องการดูโง่ ทำสิ่งเพื่อเติมเต็มความว่างเปล่า
ฉันหวังว่าจะพูดสิ่งที่คงอยู่และยอมรับการเสียเวลา
เราต้องใช้ชีวิตทั้งหมด เพื่อหาสิ่งที่จะพูด
หยุดพักและดูความว่างเปล่า สิ่งที่มันทำในใจฉัน
หาจังหวะของตัวเอง ไม่พูดสิบครั้งแย่กว่าก่อน
ฉันจะไม่ทำเพื่อโชว์บิซ สำหรับความทุกข์ของฉันฉันต้องการเวลา
ดังนั้นเรานั่งลงและสงบลง ปล่อยให้คนอื่นวิ่งไป
เราหยุดพักและยอมแพ้สักพักเพื่อเปิดเผยตัวเอง
ฉันต้องการใช้เวทีนี้เหมือนเป็นครั้งสุดท้าย
ฉันชอบที่จะชั่งน้ำหนักคำพูดของฉัน มั่นใจว่าฉันไม่ได้พูดสิ่งที่ไร้สาระ
ดังนั้นใช้ชีวิตทั้งหมด ค้นหาภายใน
ฉันจะไม่วิ่งแข่งเป็นเซนติเมตร ฉันแค่รอให้เลือดของฉันไหล
มีสิ่งที่ออกมาช้า ฉันชอบที่จะใช้เวลา
บ่อยครั้งฉันเขียนเพื่อไม่พูดอะไร บางครั้งฉันพบคำที่จะพูดดี

นั่นคือเหตุผลที่ฉันจำศีล
เพราะเหตุนี้ฉันจึงตัดทุกอย่าง
ที่ฉันไม่แสดงตัวเพื่อแสดงความเบื่อหน่ายของฉันอย่างไร้ประโยชน์
เพราะเหตุนี้ฉันจึงหนีไปไกลที่สุดที่ฉันทำได้
เพื่อมาหาใกล้ที่สุดของสิ่งที่ฉันมี
และตอนนี้ฉันกลับมาอีกครั้ง ฉันนำหัวใจของฉันมาขาย
ฉันขอให้คุณดูแลมัน ในแผนกฉุกเฉินของความเจ็บปวด
และตอนนี้ฉันกลับมาอีกครั้ง กับคนที่สองในอ้อมแขน
ฟังให้ดีล่วงหน้า คนที่สามฉันอาจจะไม่ถึง

VIEW ORIGINAL LYRICS