ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง
สายตามองไปที่ดวงจันทร์
หวังว่าความทรงจำ
จะออกจากจิตวิญญาณของเธอในไม่ช้า

เธอปิดประตูและไฟและนอนลงบนเตียง
ที่ซึ่งภาพและคำพูดลึกซึ้ง
เธอมีความภาคภูมิใจมากเกินไปที่จะดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัว
ดังนั้นเธอจึงนอนเงียบๆ และรอให้หลับ

เธอจ้องมองเพดานและพยายามไม่คิด
และนึกภาพโซ่ที่เธอพยายามเชื่อมต่ออีกครั้ง
แต่ความรู้สึกนั้นหายไป
และน้ำไม่สามารถลบความทรงจำของเธอได้
และเถ้าถ่านไม่สามารถตอบความเจ็บปวดของเธอได้
พระเจ้าให้พลังแก่ฉันในการดึงลมหายใจจากสายลม
และเรียกชีวิตจากกรอบโลหะเย็น

ในกับเถ้าถ่าน
หรือขึ้นกับควันจากไฟ
ด้วยปีกขึ้นสวรรค์
หรือที่นี่ นอนอยู่บนเตียง
ฝ่ามือของเธอที่ศีรษะของฉัน
ตอนนี้และตลอดไปขดตัว
ในหัวใจของฉันและหัวใจของโลก

VIEW ORIGINAL LYRICS