ฉันได้โยนตัวเข้าไปในการพูดคุย
ท่ามกลางเครื่องทองและกลอง
จากที่นี่อย่างน้อยฉันก็มั่นใจ
ว่าไม่มีใครได้ยินความเจ็บปวดของฉัน
ฉันได้เข้าร่วมขบวนพาเหรดของคาร์นิวัล
ฉันเดินขบวนเหมือนกับที่ลอยไปตามน้ำ
นอนยาวบนถนนมาคาดัม

ฉันไม่ได้สัมผัสกับพื้นดินที่แน่นหนา
ยกแขนขึ้น หัวหนัก
และวันใหม่ที่เริ่มต้น หัวหนัก
และวันใหม่ที่เริ่มต้น
ทำให้ฉันนึกถึง ทำให้ฉันนึกถึง
ทุกช่วงเวลาที่ลืมไป,
ว่าถ้าชีวิตนั้นโหดร้าย
วันเวลาก็สามารถสวยงามได้

การขาดหายไปเหมือนพี่สาว
เพื่อนร่วมทางที่ซื่อสัตย์ที่สุดของฉัน
นักขี่ม้าที่เป็นเกียรติ
ได้เข้าร่วมในการเต้นรำ
ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน ทำอะไร
เธอจะอยู่ที่นั่นเสมอเพื่อฉัน
ฉันอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไม

ฉันไม่ได้สัมผัสกับพื้นดินที่แน่นหนา
ยกแขนขึ้น หัวหนัก
และวันใหม่ที่เริ่มต้น
ทำให้ฉันนึกถึง ทำให้ฉันนึกถึง
ทุกช่วงเวลาที่ลืมไป,
ว่าถ้าชีวิตนั้นโหดร้าย
วันเวลาก็สามารถสวยงามได้

ฉันได้โยนตัวเข้าไปในขบวนพาเหรด
ท่ามกลางเครื่องทองและกลอง
จากที่นี่อย่างน้อยฉันก็มั่นใจ
ว่าไม่มีใครได้ยินความเจ็บปวดของฉัน
ฉันได้เข้าร่วมขบวนพาเหรดของคาร์นิวัล
ฉันเดินขบวนเหมือนกับที่ลอยไปตามน้ำ
นอนยาวบนถนนมาคาดัม

และถ้าชีวิตนั้นโหดร้าย วันเวลาสามารถเป็น
วันเวลาสามารถเป็น
สวยงามได้
และถ้าชีวิตนั้นโหดร้าย วันเวลาสามารถเป็น
วันเวลาสามารถเป็น
สวยงามได้
และถ้าชีวิตนั้นโหดร้าย วันเวลาสามารถเป็น
วันเวลาสามารถเป็น
สวยงามได้

VIEW ORIGINAL LYRICS