ปีน
ทั้งหมดที่เรารู้
เมื่อน้ำแข็งละลาย
ไม่ได้อยู่ใต้เรา
ไม่, ไม่สามารถเติบโตขึ้นได้
ในดินเหล็กนั้น
แคลร์, เจ็บเกินกว่าจะได้ยินเสียง

เดิมพัน
แทบไม่ได้แสดงออก
ขูด
ข้ามฟองน้ำ
เหมือนถูกขโมยไป
และโอ้, พวกเขาถือมันไว้อย่างไร
แคลร์, เราเกือบสูญเสียมัน

ฉัน, ฉันกำลังเติบโตเหมือนสีที่เร่งรีบ
ฉัน, ฉันบอกความมืดจากเส้นบนตัวคุณ
เหนือที่พักสำหรับที่อยู่อาศัยที่เต็มไปด้วยหนองน้ำ, ที่อยู่อาศัยของเยาวชน
ทุกคนอยู่คนเดียว, ที่น้ำแข็งแตกและถือว่ารู้จัก

บ้าน
เราป่าเถื่อนสูง
มา
เราในที่สุดก็ร้องไห้
โอ้ และเราทำมัน
เพราะมันถูกต้อง
แคลร์, ฉันเจ็บเกินกว่าจะเห็น

ฉัน, เรากำลังเย็บผ่านสีเขียวของลูกบิด
ฉัน, ปอกเปลือกความกระตือรือร้น, ที่รัก, เมล็ดต่อเมล็ด
โทนสีขาวเดียวกันเหมือนกับที่ถนนกระดูกทรายถูกโยนที่เธอซ่อนเราไว้
ทุกคนอยู่คนเดียว, ที่รอยแตกในส่วนต่ำของการปูหิน

VIEW ORIGINAL LYRICS