คุณ, คุณเดินเข้ามาในห้อง
ในบ่ายวันศุกร์
นั่นคือครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณ (ครั้งแรก, ครั้งแรก)
และฉันก็เป็นอัมพาต

ฉันมีล้านสิ่งที่จะพูด (ที่จะพูด)
แต่ไม่มีสิ่งใดออกมาในวันนั้น (วันนั้น)
เพราะฉันไม่เคยเป็นหนึ่งในพวกนั้น (พวกนั้น)
ที่มักจะมีคำพูดที่ดีที่สุด

เวลาหยุดเดิน
มือของฉันยังคงสั่น
คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่า

ฉันพยายามพูด แต่คุณทำให้ฉันลิ้นพันกัน
ฉันพยายามหายใจ แต่ฉันแข็งเป็นน้ำแข็งข้างใน
ฉันพยายามขยับ แต่ฉันติดอยู่ในรองเท้าของฉัน
คุณทำให้ฉันเป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต (เป็นอัมพาต)
ฉันเห็นคุณเดิน แต่ทั้งหมดที่คุณทำคือเดินผ่านฉันไป
พูดไม่ได้ด้วยซ้ำ (พูด) เพราะคำพูดไม่เข้ามาในใจฉัน
ฉันจะทำอะไรถ้าฉันมีความกล้า
แต่ฉันเป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต (เป็นอัมพาต)

ตอนนี้ฉันได้เรียนรู้มากมายจากความผิดพลาดของฉัน (ความผิดพลาด)
อย่าปล่อยให้สิ่งดีๆ หลุดลอยไป (ไป)
ฉันมีเวลามากมายที่จะมองย้อนกลับไป (มองย้อนกลับไป)
แต่ความเสียใจเดียวของฉันคือ

ไม่บอกคุณว่าฉันกำลังผ่านอะไร
คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่า

ฉันพยายามพูด แต่คุณทำให้ฉันลิ้นพันกัน
ฉันพยายามหายใจ แต่ฉันแข็งเป็นน้ำแข็งข้างใน
ฉันพยายามขยับ แต่ฉันติดอยู่ในรองเท้าของฉัน
คุณทำให้ฉันเป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต (เป็นอัมพาต)

ฉันเห็นคุณเดิน แต่ทั้งหมดที่คุณทำคือเดินผ่านฉันไป
พูดไม่ได้ด้วยซ้ำ (พูด) เพราะคำพูดไม่เข้ามาในใจฉัน
ฉันจะทำอะไรถ้าฉันมีความกล้า
แต่ฉันเป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต (เป็นอัมพาต)

เมื่อเวลาผ่านไป ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลา (โอ้)
ถ้าฉันมีโอกาส ฉันหวังว่าฉันจะไม่เป็นอัมพาต, เป็นอัมพาตเพราะคุณ

คุณเดินเข้ามาในห้อง
ในบ่ายวันศุกร์

ฉันพยายามพูด แต่คุณทำให้ฉันลิ้นพันกัน
ฉันพยายามหายใจ แต่ฉันแข็งเป็นน้ำแข็งข้างใน
ฉันพยายามขยับ แต่ฉันติดอยู่ในรองเท้าของฉัน
คุณทำให้ฉันเป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต (เป็นอัมพาต)

ฉันเห็นคุณเดิน แต่ทั้งหมดที่คุณทำคือเดินผ่านฉันไป
พูดไม่ได้ด้วยซ้ำ (พูด) เพราะคำพูดไม่เข้ามาในใจฉัน
ฉันจะทำอะไรถ้าฉันมีความกล้า
แต่ฉันเป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต (เป็นอัมพาต)

เป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต, คุณทำให้ฉันลิ้นพันกัน
เป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต, ตอนนี้ฉันแข็งเป็นน้ำแข็งข้างใน
เป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต
คุณทำให้ฉันเป็นอัมพาต, เป็นอัมพาต (เป็นอัมพาต)

VIEW ORIGINAL LYRICS