ฉันอยู่ห่างจากการปล่อยอัลบั้มของฉันหนึ่งเดือน
ห่างจากการเข้าสู่วัยสามสิบสามเดือน
ความสงสัยและความขมขื่นในกลิ่นหอม
ดังนั้นฉันก้าวไปข้างหน้าแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าฉันจะไปที่ไหน
มีคนที่ฉันไม่รู้จักที่ชื่นชอบฉัน (ใช่)
คนที่ฉันรักที่ฉันทำให้ผิดหวังอีกครั้ง
ในความเงียบแต่ฉันยังได้ยินเสียงหนึ่ง
หน้าจอดำแต่ฉันยังคงหวังว่าจะมีจุดจบ
ฉันยังคงหวังว่าเราจะยิ้มได้ (เสมอ)
ทั้งชีวิตวิ่งไปจนถึงสี่แผ่น
เชื่อว่าฉันไม่มีค่าอะไรถ้าฉันไม่มีแผน
ในขณะที่ลึกๆ แล้วฉันตายถ้าฉันไม่มีเวลา
เราเติบโตใน ZUP (ZUP)
พ่อแม่ที่ล้มเพราะยาเสพติด (แย่จัง)
เพื่อนบ้านที่เคาะประตูขอน้ำตาล
คุณปู่ที่วิ่งตามรถบัส
เฮ้ เฮ้ แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างตั้งแต่สมัยนั้น?
ที่เราค้นลึกลงไปในกระเป๋าของเรา
เหมือนกับว่าเราจะเจอน้ำมัน
พี่ชาย ฉันรักคุณ แต่ฉันไม่กล้าพูดดังๆ
เพราะเสียงความสุขที่ปิดประตู
ทำให้ฉันหยุดพูดอีกครั้งและอีกครั้งและฉันถาม

เมื่อไหร่เราจะไป?
เมื่อไหร่เราจะออกไป?
ฉันชอบดวงตาของคุณที่เล่าเรื่องโดยไม่ต้องพูด
เรื่องราวที่คุณเล่าไม่หยุด
เหมือนคุณยายที่นอนอยู่บนเตียง
ที่ลืมชื่อของเราก่อนจะจากไป
ฉันหวังว่าข้างบนอย่างน้อยจะมีทีวี
เพื่อให้เธอสามารถบ่นต่อไปได้
เรียกผู้ประกาศข่าวว่าบ้า มันบ้า

ทั้งชีวิตฝันว่าจะไปที่อื่น
ฉันขนลุก ฉันบอกว่ามันเพราะหนาว
ฉันคาดการณ์ดังนั้นฉันจึงชอบพูดถึงความทุกข์
ฉันเปิดหน้าต่าง มีการแสดงนับพัน
เสียงมากเกินไป สิ่งสำคัญอยู่ที่อื่น
ฉันเหนื่อย ชีวิตของฉันมันแย่
ไปตายซะ ฉันต้องการเหรียญเล็กๆ ของฉัน
ฉันจะยอมแพ้เมื่อฉันไม่มีความหวังอีกต่อไป
ไม่มีเลย

พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะทำให้ฉันล้ม
ฉันรักพวกเขาเท่าที่ฉันเกลียดพวกเขา
พวกเขาคิดว่าเราจะเงียบ ไม่เคย (ไม่เคย)
แค่ที่เรากล้าฝัน
ไม่ใช่เพื่อให้เรากลับสู่พื้นดิน
ไปให้พ้น ปล่อยให้เราลอย

พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะทำให้ฉันล้ม
ฉันรักพวกเขาเท่าที่ฉันเกลียดพวกเขา
พวกเขาคิดว่าเราจะเงียบ ไม่เคย (ไม่เคย)
แค่ที่ฉันกล้าบิน
ไม่ใช่เพื่อให้ฉันกลับสู่พื้นดิน
ไปให้พ้น ปล่อยให้เราถึงยอด

หนึ่งชั่วโมงในการเดินทางเพื่อไปยังเมืองด้วยรถไฟใต้ดิน
สถานที่ที่ส่องแสงมากขึ้นเล็กน้อย
สายตา รอยยิ้ม คำสัญญาของผู้หญิงเลว
ที่คิดว่าหลังความหวังของคุณมีทางออกสำหรับพวกเขา
ฉันชื่นชมเมืองของฉันจากที่พักรถบัส
ที่นั่งยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ
ดังนั้นฉันนั่งบนเชื้อรา

ฉันอยู่ห่างจากการปล่อยอัลบั้มหนึ่งเดือน
ห่างจากวัยสามสิบสามเดือน
ห่างจากยอดเขาไม่กี่เมตร
Shay ไม่พบว่าฉันมีแรงจูงใจเพียงพอ
ดังนั้นฉันมองไปในความมืดเมื่อฉันต้องอธิบาย
ฉันตัดการติดต่อไป 30 นาทีแล้ว
อยู่คนเดียวในโรงรถถามตัวเองว่าเราจะไปที่ไหน
เราจะทำอะไร การต่อสู้แบบไหน ผู้ชายมากเกินไปที่ล้ม
ในใจของเรามีรอยฟกช้ำมากเกินไป ฉันมีพอแล้ว
ฉันไม่รู้ว่าฉันจะพังเมื่อไหร่ ฉันร้อน
จะไปต่อ ฉันไม่รู้ว่าฉันมีทางเลือกไหม
เกิดอะไรขึ้นในหัวของฉันถ้าฉันล้มเหลว?

VIEW ORIGINAL LYRICS