ได้โปรด อย่าปล่อยมือฉันอีกเลย
ฉันยึดมั่นเหมือนว่านี่คือจุดจบ
ตั้งแต่ที่ฉันไม่ได้นับรูในสีอีกต่อไป
และเวลาวาดลวดลายบนมือของเรา
ฉันพูดถึงวันพรุ่งนี้เหมือนมันเป็นของฉัน
เมื่อฉันแกล้งทำแต่ไม่มีศรัทธาอีกต่อไป
ฉันได้ยินเสียงลมเหมือนมันเป็นเสียงพูด
ฉันฟังเสียงพายุเหมือนมันพูดกับฉันเท่านั้น, เอ้

ฉันไม่ฟังคำว่า "มันไม่มีประโยชน์อีกแล้ว"
ฉันแค่อยากจะรักทุกคนอย่างง่ายดาย
เติบโตขึ้นท่ามกลางฝนตกหนัก
เพราะอย่างนั้นเราถึงเต้นรำท่ามกลางพายุได้
เราสัญญาว่าจะช่วยกันออกจากที่นี่
แต่ตอนนี้เราสามารถเปลี่ยนแปลงได้
วันนี้เราสามารถบินได้
เพราะเราไม่กลัวที่จะตกจากที่สูงอีกต่อไป

ฉันผสมสีในขวดเปล่า
มันผสมสีของท้องฟ้า
ได้โปรดพี่ชาย หยุดพูดเถอะ
ว่ามันโอเคถ้าข้างในคุณยังเจ็บ
ฉันผสมสีในขวดเปล่า
มันผสมสีของท้องฟ้า
เขาผสมความทรงจำทั้งหมดจากอดีต
และแก้มของเขายังคงมีรสเค็ม

ฉันมองตา ไม่ใช่เปอร์เซ็นต์
ความเจ็บปวดแก่ในคอนกรีต ความโกรธมีอายุ 12 ปี
ตอนนี้ฉันไม่สั่นเมื่อพูด
ตอนนี้ฉันไม่สั่นเมื่อแร็ป
ตอนนี้เราไม่สั่นต่อหน้าใครอีกต่อไป
การต่อสู้ของชนชั้นกับ Autotune ภายใต้เสียงแตร, เย้

เสียงแตรที่น่ารำคาญ
สามคนในลานจอดรถ ชูนิ้วกลางหน้ากล้อง Canon เล็กๆ
ฉันพาหมามาเดินเล่น พูดกับมันมากกว่าจิตแพทย์
ผลิตภัณฑ์จิตเวช เราอาบแดดเหมือน Malabars สูบเหมือนนักปรัชญา
ฉันเล่าให้กำแพงฟังก่อน แล้วค่อยเล่าให้ไมโครโฟนฟัง

ดูเหมือนว่าฉันอยู่ในที่ของฉัน
ดูเหมือนว่าฉันอยู่ในที่ของฉัน
ฉันมีคำถามที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข
ฉันยังคงกดแป้นเว้นวรรค, เอ้
ดูเหมือนว่าฉันอยู่ในที่ของฉัน
ดูเหมือนว่าฉันอยู่ในที่ของฉัน
ฉันมีคำถามที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข
ฉันยังคงกดแป้นเว้นวรรค

VIEW ORIGINAL LYRICS