บนมือของฉันมีเลือดที่แห้งกรัง
นั่นเพราะไม่มีอะไรที่มั่นคงอีกต่อไป
ในความคิดของเราเมื่อเธอพ่นพิษออกมา
ดังนั้นฉันจึงจับแก้วด้วยสองมือ
เพื่อทุบมันบนมุมโต๊ะ
สี่ตาที่มองไปในความว่างเปล่า
คนขี้ขลาดที่กุมท้อง
บาร์ปิดม่านลงแล้ว
ฉันไม่ฟังแม้แต่คนเฝ้าประตู
น้ำลายของฉันมีรสชาติของทราย
เรามาถึงจุดสิ้นสุดของนาฬิกา
บางทีฉันอาจจัดการความสำเร็จได้ไม่ดี
ฉันไม่เห็นเธอว่ายอยู่ในความสงสัย
ความผิดพลาดและผลกระทบที่ตามมา
ฉันได้ยินเสียงไซเรนในเวลาที่ฝนล้างระเบียง
แต่มันจะยิ่งแย่กว่านี้ถ้าความยุติธรรมเข้ามาเกี่ยวข้อง
เครื่องสำอางของเธอที่ไหลลงมา
เธอทำท่าจะจากไปโดยไม่ยอมรับ
ว่ายังมีความรักเล็กน้อยสำหรับฉันที่ยังคงอยู่ในตัวเธอ
(ไปเถอะ, พอแล้ว, กลับมาเถอะ)

รูปถ่ายที่เราจุดไฟเผา
รูปที่เรากรอบไว้
คำพูดที่ไร้เดียงสา
ที่ค่อยๆ มีผลต่อจิตใจของคุณ
เราสัญญา, เราสาบาน
แต่จะมั่นใจได้อย่างไรว่าพวกเราไม่โกหก?
เราต้องคุยกัน
ก่อนที่มันจะกลายเป็นเรื่องอ่อนไหวเกินไป
วันหนึ่งที่น้อยลง
แต่ยังคงเป็นอ้อมแขนเดิมที่กอดฉันไว้
และถ้าแผนที่เราวางไว้ผิดพลาด
ไม่เป็นไร
มันก็แค่วันหนึ่งที่น้อยลง

เราแทนที่กระจกทั้งหมด
ด้วยโปสเตอร์ของบอนนี่และไคลด์
เราเทของออกจากลิ้นชักทั้งหมด
และเก็บไว้แค่ชุดแก๊งสเตอร์และชุดแต่งงานของเรา
ความจริงเคาะประตู
แต่ตาของเรามองข้ามมันไป
คุณดื่มค็อกเทลตั้งแต่เช้า
คุณวิ่งตามฉัน
มันเป็นบ้านใหญ่เกินไปสำหรับคนโง่เง่า
โลกตามหาพวกเราเหมือนกบฏโจรสลัด
อย่างไร้เดียงสาเราถอดแบตเตอรี่ออกจากนาฬิกา
เหมือนกับการดึงหนามออกจากมือ
เราตัดสายโทรศัพท์ทั้งหมด
คุณฝันว่าฉันจะยังคงเหมือนเดิมแต่คุณรู้จักผู้ชายดี
วันหนึ่งเราจะเบื่อ
และวันต่อมาเราจะกอดกัน
ทั้งหมดที่เหลืออยู่คือ

รูปถ่ายที่เราจุดไฟเผา
รูปที่เรากรอบไว้
คำพูดที่ไร้เดียงสา
ที่ค่อยๆ มีผลต่อจิตใจของคุณ
เราสัญญา, เราสาบาน
แต่จะมั่นใจได้อย่างไรว่าพวกเราไม่โกหก?
เราต้องคุยกัน
ก่อนที่มันจะกลายเป็นเรื่องอ่อนไหวเกินไป
วันหนึ่งที่น้อยลง, เอ้ย
แต่ยังคงเป็นอ้อมแขนเดิมที่กอดฉันไว้
และถ้าแผนที่เราวางไว้ผิดพลาด
ไม่เป็นไร
มันก็แค่วันหนึ่งที่น้อยลง

VIEW ORIGINAL LYRICS