ตราบใดที่พระอาทิตย์ยังขึ้น
ตราบใดที่ยังมีน้ำลายเหลืออยู่
เขาบอกว่าฉันพูดลมๆ แล้งๆ มันก็จริง
เพื่อให้ดาวเคราะห์เรียงตัวกัน
พวกเขาเกือบเข้าใจแล้ว ฉันต้องไม่ลืม
ฉันอยู่ที่นี่เพื่อให้มันมีความหมาย ไม่ใช่เพื่อให้มันส่องแสง
ฉันไม่มองนาฬิกาทรายอีกต่อไป
ผิวหนังของพ่อฉันยิ่งผ่อนคลายลง ไอ้เวร

ฉันทำเหมือนว่าฉันมีเวลา
ฉันบอกเธอว่า "ฉันจะรักเธอตลอดชีวิต ที่รัก"
เหมือนว่ามันมีความหมาย
อยู่คนเดียวบนทางเท้า ฉันถูมือของฉัน
เพื่อระลึกถึงช่วงเวลาที่มีเลือดอยู่บนนั้น
ก่อนหน้านี้ฉันมีแผน
ตอนนี้ฉันมีแผน มีครอบครัว มีแก๊ง
ฉันไม่กลัวความเงียบอีกต่อไป ฉันกลัวแค่เวลา
ฉันไม่กลัวการผจญภัยอีกต่อไป
ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า "สำหรับคนนี้ มันแย่"
ความมั่นใจในตัวเองแตกกระจายบนพื้น
ตั้งแต่พ่อเตะฉันลงบนตู้แช่แข็ง วันนั้นมันเป็นงานเลี้ยง
วันนั้นมันเป็นการผจญภัย
เรากัดฟันและรัดเข็มขัด
ตอนนี้มีหัวและชื่อของเราอยู่บนหน้าร้าน
การผจญภัยที่ยิ่งใหญ่

ฉันไม่พูดกับพระเจ้าอีกต่อไป แต่ฉันตอบคนไร้บ้าน
ที่บอกว่า "ให้ฉันสิบบาท พี่ชาย"
"เพื่อให้ฉันเข้าใกล้โลกแห่งความฝัน"
"เพราะความจริงมันปลุกให้ตื่น มันแย่แต่ก็ดีกว่า"
ฉันพูดแค่คำและเกม
เธอบอกว่า "ลูกชาย พ่อของเธอคือเธอแต่แก่กว่า"
ฉันแดงเหมือนเส้นเล็กๆ ที่นอนในตาของเขา
ฉันยังคุยกับกำแพง พยายามเรียกผี
และฉันเกือบจะได้ยินเสียงนางฟ้า
เธอทำเสียงดังแค่ไหนก็ได้ พี่ชาย
มีแต่ความเงียบที่รบกวนเรา
หัวใจว่างเปล่าเหมือนหมู่บ้านและใจกลางเมืองของเรา
คนเก่าและคำขวัญใหญ่ๆ
มันทำให้ฉันรู้สึกแปลก เหมือนพ่อของเธอที่บอกว่าเขาสนุกที่สนามยิงปืน

แต่ฉันเคยชินแล้ว
น้องชายหาปัญหา
แม่หาความสงบ เราเคยชินแล้ว
หัวอยู่บนฟ้า
เท้าอยู่บนยางมะตอย เราเคยชินแล้ว

เฮ้ เราไม่ยิ้มเหมือนกันทุกคน
ฉันจำได้ ตอนฉันยังเด็ก พวกเขาหัวเราะเยาะหูของฉัน
มองย้อนกลับไป ฉันคงทำเหมือนกัน
ฉันชื่อโทมัส ฉันเป็นลูกชายแท้ๆ ของผี
จากไปเร็วพอที่จะไม่ทิ้งความทรงจำมากมาย
ฉันได้ยินหัวใจของแม่ร้องยิ้มใต้เสียงถอนหายใจ

ดนตรีทำให้ตาฉันเป็นประกาย
ฉันยังไม่ได้พูดทุกอย่าง ต้องเล่นอีกครั้ง
เธอบอกว่า "ชีวิตก็แค่เกม"
ฉันรู้ว่ามันไม่จริง แต่ฉันไม่เถียงอีกแล้ว
ถ้าพวกเธออยู่ที่นี่ ฉันจะรู้สึกดีขึ้น
เราเขียนเพลงเกี่ยวกับชีวิต ความตาย
สำหรับพี่น้องที่จบลงในดิน
ที่ทำดอกทานตะวัน ที่มองนก

เฮ้ ขอให้รอยยิ้มที่ทำให้เวลาหยุด
ขอให้รูในกำแพงที่เราปิดด้วยสี
เราไม่ลืมอะไรเลย เราอยู่กับมัน
ฉันหลับในขณะที่เมฆร้องไห้บนหลังคา

แต่ฉันเคยชินแล้ว
น้องชายหาปัญหา
แม่หาความสงบ เราเคยชินแล้ว
หัวอยู่บนฟ้า
เท้าอยู่บนยางมะตอย เราเคยชินแล้ว

VIEW ORIGINAL LYRICS