เจ็ดโมงยี่สิบกับมือในกระเป๋า
สายที่ไม่ได้รับ เพื่อนฉันบ้าไปแล้ว
ฉันไม่อยากพูดตอนนี้
ฉันมาที่นี่เพราะไม่มีใคร

ฉันยังอ่านมูราคามิไม่จบ
เพราะทุกครั้งที่พยายาม คุณโทรมา
คุณโทรมาและฉันต้องเริ่มใหม่

และอีกนานแค่ไหนกว่าหัวจะสงบ
ที่สามวันฉันรู้วิธีว่ายในอากาศ
แม้ว่าหลังจากนั้นจะไม่ลืม
จะไม่ลืม

และฉันคิดว่าคุณจะพูดอะไร: "เราทำลายกันและกัน"
สำหรับทุกฤดูร้อนมีหมื่นฤดูหนาว
เราต่างกันมาก ฉันไม่รู้ว่าคุณคาดหวังอะไร
และคุณรู้ดีว่าข้อบกพร่องของฉันคืออะไร

เฮ้, อัมสเตอร์ดัม, อย่าทำให้ฉันคิดอีก
อัมสเตอร์ดัม, บางทีคุณอาจเข้าใจฉันได้
อัมสเตอร์ดัม, ทำให้ฉันลืม
อัมสเตอร์ดัม, อัมสเตอร์ดัม

คุณติดอยู่เหมือนรอยสัก
และถ้าคุณคิด เราเป็นเพียงการผ่านไป
และไม่มีที่ไหนเป็นบ้าน
แต่คืนนี้ ถ้าคุณต้องการ ฉันจะพาคุณกลับบ้าน

ฉันนอนไม่หลับ คิดว่าคุณจะพูดอะไร
คำโกหกที่สบายหรือความจริงที่ไม่สบาย
เราหมุนเหมือนตึกที่อัม'
เรารู้สึกเหมือนกำลังลงจอดแม้ว่าเราจะอยู่บนพื้นแล้ว
และฉันสงสัยว่าอีกนานแค่ไหน

กว่าจะถึงวินาทีที่หัวสงบ
ที่สามวันฉันรู้วิธีว่ายในอากาศ
แม้ว่าหลังจากนั้นจะไม่ลืม
จะไม่ลืม

และฉันคิดว่าคุณจะพูดอะไร: "เราทำลายกันและกัน"
สำหรับทุกฤดูร้อนมีหมื่นฤดูหนาว
เราต่างกันมาก ฉันไม่รู้ว่าคุณคาดหวังอะไร
และคุณรู้ดีว่าข้อบกพร่องของฉันคืออะไร

เฮ้, อัมสเตอร์ดัม, อย่าทำให้ฉันคิดอีก
อัมสเตอร์ดัม, บางทีคุณอาจเข้าใจฉันได้
อัมสเตอร์ดัม, ทำให้ฉันลืม
อัมสเตอร์ดัม, อัมสเตอร์ดัม

อารมณ์ฉันอยู่ที่พื้น แต่หัวฉันอยู่ในอากาศ
เราบ้าจนต้องผูก
การผูกพันกับคนแบบนี้ไม่ดี

คุณเป็นอย่างไรบ้าง?
ดีกว่าไม่คิด
คุณเป็นอย่างไรบ้าง?
อย่าลืมฉัน
อย่าลืมฉัน

และฉันคิดว่าคุณจะพูดอะไร: "เราทำลายกันและกัน"
สำหรับทุกฤดูร้อนมีหมื่นฤดูหนาว
เราต่างกันมาก ฉันไม่รู้ว่าคุณคาดหวังอะไร
และคุณรู้ดีว่าข้อบกพร่องของฉันคืออะไร

เฮ้, อัมสเตอร์ดัม, อย่าทำให้ฉันคิดอีก
อัมสเตอร์ดัม, บางทีคุณอาจเข้าใจฉันได้
อัมสเตอร์ดัม, ทำให้ฉันลืม
อัมสเตอร์ดัม, อัมสเตอร์ดัม

VIEW ORIGINAL LYRICS