Ένα παράπονο κρυμμένο
Ξεσπάει σαν το κλάμα τησ βροχήσ
Μ’ ένα τραγούδι και μια κατάθεση ψυχήσ
Σ’ ένα ποτήρι στραγγισμένο

Ένα ζεϊμπέκικο θλιμμένο
Κάνει το πάτωμα να αιμορραγεί
Καθώσ σπαράζει η πλανεμένη μου η ζωή
Για ένα πάθοσ ξοφλημένο

Κάποια μου ελπίδα ξεγραμμένη
Κι ένασ καημόσ που κόβει σαν γυαλί
Για μιαν αγάπη που πίστεψα τόσο πολύ
Μα ήταν σκάρτη ήταν ξένη