Niecodzienne zbiegowisko na śródmiejskim rynku
W oknach bramach i przy studni, w kościele i w szynku
Straganiarzy zakonników błaznów i karzełków
Roi się pstrokate mrowie roi się wśród zgiełku

Praca stała się zabawą a zabawa pracą
Toczą się po ziemi kości z kart się sypią wióry
Nic nie znaczy ten co nie gra ci co grają tracą
Ale nie odróżnić w ciżbie który z nich jest który

W drzwiach świątyni na serwecie krzyże po trzy grosze
Rozgrzeszeni wysypują się bocznymi drzwiami
Klęczą jałmużnicy w prochu pomiędzy mnichami
Nie odróżnić który święty a który świętoszek

Oszalało miasto całe
Nie wie starzec ni wyrostek
Czy to post jest karnawałem
Czy karnawał postem

Oszalało miasto całe
Nie wie starzec ni wyrostek
Czy to post jest karnawałem
Czy karnawał postem

Dosiadł stulitrowej beczki kapral kawalarzy
Kałdun tarczą hełmem rechot na rozlanej twarzy
Zatknął na swej kopii upieczony łeb prosięcia
Będzie żarcie będzie picie będzie łup do wzięcia

Przeciw niemu tron drewniany zaprzężony w księży
A na tronie wychudzony tkwi apostoł postu
Już przeprasza Pana Boga za to że zwycięży
A do ręki zamiast kopii wziął Piotrowe Wiosło

Prześcigają się stronnicy w hasłach i modlitwach
Minstrel śpiewa jak to stanął brat przeciwko bratu
W przepełnionej karczmie gawiedź czeka rezultatu
Dziecko macha chorągiewką będzie wielka bitwa

Oszalało miasto całe
Nie wie starzec ni wyrostek
Czy to post jest karnawałem
Czy karnawał postem

Oszalało miasto całe
Nie wie starzec ni wyrostek
Czy to post jest karnawałem
Czy karnawał postem

Siedzę w oknie patrzę z góry cały świat mam w oku
Widzę co kto kradnie gubi czego szuka w tłoku
Zmierzchem pójdę do kościoła wyspowiadam grzeszki
Nocą przejdę się po rynku i pozbieram resztki

Z nich karnawałowo postną ucztą jak się patrzy
Uraduję bliski sercu ludek wasz żebraczy
Żeby w waszym towarzystwie pojąć prawdę całą
Dusza moja pragnie postu ciało karnawału