Είναι κάτι αγάπεσ μου που σηκώνω στισ πλάτεσ μου
Είναι χέρια που κράτησα κράτα με
Σαν πουλάκια τ' άφησα
Είναι κάτι στον άνθρωπο τρυφερό κι απάνθρωπο
Και ο κόσμοσ παράξενοσ γυάλινοσ
Σκοτεινόσ και διάφανοσ

Είν' ο κόσμοσ δύσκολη γραφή όλο σβήνεται
Κι αν δε διαβαστεί με την αφή τίποτα δε γίνεται

Είναι λύπεσ που ξέχασα και χαρέσ που δεν έζησα
Είναι χρόνια που φύγανε μίλα μου
Πεσ μου πού να πήγανε
Είναι φίλοι που χάθηκαν και φωνέσ που μου στάθηκαν
Είναι μάτια που φίλησα μάτια μου
Κι από φωσ ξεχείλισα

Είν' ο κόσμοσ δύσκολη γραφή όλο σβήνεται
Κι αν δε διαβαστεί με την αφή τίποτα δε γίνεται

Είναι σπίτια που έχασα και ποτέ δεν τα ξέχασα
Ένα σχήμα που μπόρεσα σώμα μου
Κι άλλα που δε χώρεσα
Είναι κάτι στον άνεμο μυστικό και παράνομο
Που τρελαίνει τα σώματα πόνα τα
Με σκιέσ και χρώματα